Ngordhi breshka

O bobo ç’eshte kështu
foli breshka shume e nxire
e sëmurë duke rënkuar
mori rrugën qe pa gdhire


Ece e ece pa ndaluar
neper pyll e neper gurë
me një frymë duke folur
ne atë vend s’kthehem kurrë

Po për dreq pak me tutje
qe luani i krekosur
ndaj s’ia mbajti te afrohej
breshka qorre e menderosur

Kur Luani u ngrit ne kembe
futi kokën nene samar
dhe nga frika dot s’lëvizi
desh te kthehej ashtu zvarre

Menjëherë luani foli
hajde breshke mos ki frik
vazhdo rrugën nuk te prek
dhe pse vjell vrer përditë

Te njohe mire ty moj breshk
kali kuq flet keq për ty
me ka fol e me ka treguar
breshke qorre me një sy

Do te mbrohesh e shfajësohesh
plot mëkate breshk ke bere
ku ke vjell e ke helmuar
dëshmitare ke një pyll te tere

Pse te duken breshke ty
gjithë armiq e kundërshtar
thirri mendjes reflekto
bene vet a je e marre

Desh Luani te afrohej
por me pas breshka nuk foli
qe e lodhur e nxori shkumë
ra përmbys e pastaj ngordhi

Engjëll Shehu
19/08/2005