Epopeja e komunizmit

Epopeja e komunizmit

Nga Engjell SHEHU

Kishte kohe dhe shume flitej
komunizmi ne llum po zhytej
Një stuhi frynte e forte
sapo hynte ne Evropë

Kjo stuhia shume e forte
ish e ashpër dhe s’ndalej dot
Mori force dhe kaloj det
nga stuhi u be termet

Ra termet dhe tundi malet
tundi vendin mbare njerëzinë
Dhe ne këmbë ngriti rininë
Te ndryshonte Shqipërinë

50 vjet diktature
drejtësi s’kishte kurrë
As liri as mirëqenie
Komunizmi ish ne rënie

Ne alarme kaske kuqe
bythe vrare ne kolltuqe
S’merrnin vesh se ç’po ndodhte
Por tërmeti avanconte

Për fshatarin s’behet fjale
dielli e përvëlonte ne are
Se punonte me ndershmëri
ish i varfër e ne skllavëri

komunisti thjeshte ne fshat
tere jetën me lopatë
ka punuar si fukara
kurrë te mira ne jete nuk pa

Larte ne maje behej kërdia
ku udhëzime nxirrte partia
Dhe kish plasur kurvëria
tallte bythën qeveria

Hanin, vidhnin e dëfrenin
lavde thurnin për Enverin
Gjithë armata komuniste
se për vete majmur ishte

Por nga luksi ishin dehur
prepotent e te ngrehur
Zëmër liq e shume cinik
njerëz te çmendur pa logjik

Byroiste e komisare
me kulish e me zagare
Ne siklet ishin vene
te shpëtonin partine nene

Parazitët mbledhur tok
te pafte e te pa zot
Saldator elektriciste
nganjëherë pillnin puçist

Ca puçistë e ca armiq
jo për besë s’bëheshin miq
Nuk i gjeje me te poshtër
kriminel tamam mostër

Vrisnin prisnin ke te donin
i përdhosnin i demaskonin
Ketë popull e sunduan
e sfiliten e skllavëruan

Gjithë udhëheqja ata pinjoll
autodidakt e te pa shkolle
Pjesë pjese e ndanë popullin
dhe ne koke u mbanin shkopin

Zverktrashët byroist
Ca druvar e traktorist
U ra kuja lemeria
Se po shembej dinastia

Për partine fli do binin
se çdo ndodhte nuk e dinin
Por tërmeti qe afruar
komunistet ishin qorruar

Te qorruar te dal syri
frike e madhe ne palcë ju hyri
Nuk mendonin për partine
Por te gjenin ndonjë vrime

Për tu futur për tu mbrojtur
se te dhjerë dhe te ndotur
Ishin zhytur ne pisllëqe
plote krime dhe spiunllëqe

Ra tërmeti ane mbanë
komunistet u shpërndanë
Ëndrra ne gjumë shikonin
nga partia ndihme kërkonin

Po partia ishte me keq
kishin ngelur vetëm pleq
pleqtë te gjithë ishin ne këmbë
s’ishte e lehte ishte e rende

Ky termet merrte përpara
sheshit nxirrte te palara
Ato qe kish fshehur partia
Enveri me shokët e tija


Tundi forte bacë Enverin
dhe karriget edhe nderin
Nga byroja tek udhëheqja
ku ish fshehur gjithë e keqja

Tundi plehrat kalbësirat
njerëz te dehur nga te mirat
Nga pushteti komuniste
këmbë e koke enveriste

Te pa fe e pa moral
se nga frika vinin verdalle
Benin plane bënin be
komunistet te pa fe

Se te vdekur do ta mbronin
maskarenjtë atë demonin
Bashke me bustin e rrezuar
gjaku ne gju kish për te shkuar

Te inatosur kërcisnin dhembet
ngrini pushkët përveshnin mëngët
Edhe toka forte po dridhej
komunizmi ne pleh po hidhej

Kalbësirat qelbnin dynjanë
50 vjet vëllezërit vranë
Ndaj i zhduken pa nishan
kush nga ju mëndë si mbanë

Me tortura dhe me burgje
mizoria armatë e kuqe
Me përbindësha gjakatare
me servile e tradhtare

Sigurimi qëndronte ne balle
mbante partine te gjalle
Diktaturën te forte e mbante
vriste natën ditën te qante

Dhe na mbaheshin atdhetare
nuk kish ndodhur nuk ish pare
Ku shqiptari vriste shqiptare
Veç tek ne kjo kishte ngjare

Kjo ne emër te tradhtisë
idealit te nene partisë
Te byrosë e qeverise
komunizmit e ideologjisë

Te udhëheqjes e barbarisë
komunizmit e dinastisë
Te Enverit e te partisë
te karrierës e biografisë

Kush nga bisha frik nuk kish
se te zhdukte me gjithë fise
Vrau ne lufte e vrau ne paqe
ketë popull e shtiu ne gjaqe

Ish i egër ish barbare
gjithë shqiptaret i kishte ndare
Komunistet ne vije te pare
për te shtypur e për te vrare

Ne këtë vende s’ishte pare
gjithë kopukët qeveritare
Merr nga fshati merr nga mali
saldator kafshar gomari

Për partine kjo mjaftonte
komunizmin te dashuronte
Dhe ti rrinte gjithmonë besnik
qe ne shpirte te ish i lig

Si demoni bac Enveri
vriste shokët besëpreri
As i zoti as i zgjuar
Gjithë shtetin e kish ne duar

Kurrë ne lufte s’kishte luftuar
burracak dhe i pa dëgjuar
Vrau shokët për karrierë
i pabese qe kur kish lerë

Izoloj një vende te tere
gjithë te zezat i ka bere
S’u ndodhe gjalle qe te shikonte
ketë popull qe kurrë se donte

Nga Vermoshi ne Sarande
plot protesta dallge dallge
Mbushen sheshe rrinin pa gjumë
komunistet flisnin për dhune

Gjithë te rinjtë gjithë student
përball bishës s’ishte e lehte
Te kërkoje demokraci
te blinduar me ushtri

Propaganda na çante veshët
kur ne barke na mbinë preshet
Ku talloni na thau zorrët
ne punonim hanin horret

Ku ish nderi ku ish zotësia
kurrë s’të linte ty partia
Te gëzoje ne familje
gjithë jetës ne survejime

Për një bursë për një detyre
ndaj themi ishte i ndyre
Te studionte njëherë partia
barrikade biografia

Për moral s’behej fjale
kishe halle s’kishe halle
Jo për besë s’të linte gjalle
pa te pare rrënje e dhëmballë

Se partia kishte norma
kishte zyra po kishte dhoma
Biografinë ta shikonte
po ja vleje te kalonte

Ky na ishte dhe morali
komunisti gjithmonë i pari
Te shikonte te vlerësonte
dhe ne funde te testonte

50 vjet çfarë s’provuan
ketë popull eksperimentuan
Njëmijë te zeza kane bere
kurrë su bene zemër gjere

Vdiq kufoma vdiq Enveri
shpirti tij shkoj tek ferri
Tek e zeza qe ndërtojë
po la pas ca potkoj

Ca potkoj te infektuar
komuniste te betuar
Te sfilitur te mashtruar
te njollosur e demaskuar

Iku vet e s’pa me mbrapa
çi pësoj atij armata
Si sheqeri te tere u shkrinë
ne hale e hodhën partine

Te shikonte Enveristet
me te poshtër se fashistet
Kur e panë qe u ndërrua sistemi
demokrat thane neve jemi

Tere një jete kemi punuar
demokrate jemi konvertuar
Dhe nxituan te kenë parti
teserën e mbanin ne gji

Një parti për te zënë vend
budallenjtë u bene me mend
Hëngrën dje duan dhe sot
maskarenj këta idiot

S’janë te afte e s’janë te zot
me zullume mbushur plot
Këtë vende se lanë rehat
Enveristet demokrate

Nxituan shpejt e ndërruan emër
nga burrëror u bene femër
Po nga goja prapë harbute
komuniste u bene hajdute




Edhe sot e kësaj dite
edhe pse kaluan vite
Duan kolltuk te drejtojnë
ndaj te dhunshëm i shikojmë

Rroftë pra demokracia
gjithkush e drejt e tija
Te flas lirshëm e te jetoj
ëndërr e popullit qe kërkoj

Mire dje ne kohen tuaj
te ngrefosur hipur ne kuaj
Bëtë ç’bete me këtë popull
po tani pse vini rrotull

Doni prapë pak pushtet
po nga mendja jeni te lehte
S’ju beson kush për be
sytë te hapur kemi ne

Enveriste ju kopuk
koha juaj si ju duk
Edhe pse te liq qe jeni
prapë te drejtat ju i keni

Ja liria jemi ne
Enveriste te pa fe
Dhe pse ju nuk ju ndëshkuam
Jo se s’dimë po toleruam

Rrini mire ne punën tuaj
me te mirën kurrë mos luaj
Se e mira te zë sytë
nuk u jepet shans i dyte


Engjëll Shehu
26/12/2005