Poezi nga Raimonda Moisiu

Poezi nga Raimonda Moisiu

TË DUA!

Enderr?
Vërtet të ishte ëndërr për mua
Kur ti më more në krah lehtas?
Më pëshpërite, më vjen keq për ty,
Ke shpirt të mirë,
TË DUA!
Shpresë?
Përmes mërzisë që po kaloja
Ajo ishte një burim a krua;
Një shpresë e re e lindur
Me ty që të thashë
TË DUA.
Det?
Po det pambarim dashuria jonë,
Këngë që s'ndalet kurrë,
Fener drite që kurrë s'u shua
Në dallgët e detit të trazuarë
Prandaj
TË DUA
Qiell?
Po një qiell të tërë të kaltër
Brënda syve tanë bojëqielli.
Të ishte një copë qielli a thua
Në yllesinë e dashurisë?
Si të mos të them
TË DUA?!
Jetë?
Po, një jetë e zjarrtë
Që s'mund të ndizej pa ty
Si dy qënije të dashuruara.
Filizi jonë i bukurisë u rinua
Dhe unë tërë jetën e jetës
Do të them
TË DUA!
Diell?
Po diell që më ngroh çdo çast
Dhe më ndricon fluturimin në jetë.
Ëndërr,
Shpresë,
Det,
Jetë dhe Djell;
Fllad që më ledhaton përherë mua.
Prandaj do të thërras aq fortë,
TË DUA! TË DUA! TË DUA!

TRISHTIM

Një trishtim më ka pushtuar befas
Dhe veten e ndjej krejt të vetmuar,
Më duket sikur gjithkund jam e tepruar
Dhe ënderra ime është duke ikur fshehtas.
Në një qoshe,
një vënd ze qysh në agim,
Dhe vetja më duket atje krejt e harruar.
Marr vesh që askush s'më kanë kuptuar
Ndaj ul kokën duke vajtuar fatin tim.....


VETËM SHIRAT E DINË

Papritur shirat filluan
Dhe unë tani e vetme rri;
Për ty mendoj ore e çast.
Dashuria është lumë i rrëmbyerë
Nuk është një vah;
Merre guximin me vehte
Dhe eja se unë të pres
Të më çfaqesh, pra.
E ndjeja që do vinte kjo ditë
Si dallendyshet që ndjejnë shinë,
Ndaj dhe në qetësi
Ndarjen me retë e prisja,
Megjithatë më ka marrë malli.
A do të vish në ndonjë stinë?
Oh vetë nuk përgjigjem dot,
Këtë veë shirat e dinë.
Shumë re ikën të tjera vijnë
Dhe unë duke vështruar rri,
Kam shpresë,se ndoshta midis stinëve
Papritur mund të çfaqesh ti.
PRES... Të pres.....,
3 orë, 3 muaj, 3 vjet,.....vite...vite....
Ndoshta edhe më shumë.
Të gjitha sekondat më duken
SHEKUJ.
Të pres me ankth të pres;
Më dridhen duart si të një qindë vjeçareje
Prej padurimit tortura s'më lë. ...
Ne pritje jam edhe pse e di se ku prehesh ti,
Edhe pse e di që nuk m' vjen më.
TE DUASH NUK ESHTE MEKAT
Më dole përsëri shpresë përmes mërzisë,
Më dole si një ëndërr a si vegim.
Ah, për shpirtin që po vuan,
pak mëshirë,
Ah, për trupin që po tretet,
pak agim.
Si nuk paske apak gjynah
për shpresën që është në errësirë!
Dashurinë mos vallë e quan mëkat
e prej mëkatit më mban mëri?
Ti nuk je shpirtërisht pa fat
Të vuash kaq shumë në pafundësi
Por, në rast se je pesimist, i dashur
Atëhere ti s'bën gjë tjetër veçëse një mëkat.
Por përsëri ti do mendohesh njëherë
Për vuajtjet që ti ke hequr në këtë botë.
Të duash një GRUA,
s'është mëkat asnjëherë,
Të vuash për TË
Nuk është dobësi
por fuqi e plotë.

PERSE NUK VJEN?

Perse nuk vjen.......?
Shoh dallendyshet qe ikin larg
Dhe gjethet qe jane zverdhur ca nga ca.
Tutje mbi vreshtat pa leng rrushi bryma lag;
Perse nuk vjen, pse nuk vjen pra?
Eja!
Merrme ne krahet e tua;
Me adhuro,
me ledhato,me pushto,
Fort e me fort shterngome dhe beju burre!
Pse nguron, a nuk e di sa te dua?!
Mbame te lutem te mos me marre vjeshta kurre!
Tek ty ka vetem Pranvere
dhe koka s'me dhemb
Mbi gjoksin tend,
atje filizi im le te cele,
Vetem atje as nje dimer i eger s'me tremb.
Vjeshta fushat i zverdh,
Malet shume i zvogelon,
Rrafshnaltat i le shkrete perreth,

Vetem ndonje reptil i vonuare gjarperon,
Dhe gjethet bien ca nga ca...
Ne dhimbjen qe dhemb nga pritja;
Perse nuk vjen,pse nuk vjen pra.

RRUGE PARALELE …

Te ftohte ecim rrugeve paralele
Qe ne jete te jeteve s'puqen kurre
Agimi erdhi perseri
E la gjurmet e nje nate te gjate
Ty te mendoja me dashuri
Dashurine serish te fillonim perseri
Dhe e vetme dola ne rruge
Ti ne trotuar,rrije me veshtroje
Hajde i dashur me merr ne krahe
Se ti me doje
Ndjehesha mire
Kur me adhuroje
Me puthje e ledhatoje.....

PRITJE

Te prisja e te percillja me veshtrim
Te prisja e rrija pa gjume
Do kaloje neser,
do kaloje sot
Dhe syte e kalter pikonin lot
Nje dite vendosa te .. .te pres
Pa ardhur nata,
pa celur tjeter mengjes
Dhe hapat i ndala,
ne rrugen ku kalon ti
Me pyesnin njeresit,
te gjithe me veshtrim
Kalova dhe zerin se bera dot bilbil
Mos valle, thashe, ka tjeter takim
Ngasherim mes loteve te kalter
Te urova Lumturi!
Zemra m'u drodh
Te prita e te percolla me shikim ...

VEC VDEKJE TE MOS KISH

... Oh, vdekje qe i ben zemerat te coptohen
Dhe syte te nxjerrin vec lot
Ti ben shpirtin qe te pervelohet
Dhe dy buze te mos puthen dot
Miliona paguaj, vec vdekje mos te kish
Vetem vdekje mos kish mes nesh
Ti erdhe kaq shpejt e pa meshire
Ti shkele dy zemra e nje shpirt te mire.


ME PUTH

Me puthje, Te puthja …
Neqoftese
Te fyeva
Duke te puthur
Atehere
Me fyej edhe ti
Pra me puth Me puth Me puth !
...Lerme..... Lerme....
Ne pyjet e flokeve te tua
Rrjedhin lotet e kalter te mij
Lerme i dashur ta degjoj kete ofshame
A do ta gelltis dot kete dhimbje
Si pellgu ne muzg?........
Iken 6 vjet I DASHURI IM,
qe nga kjo jete u ndave......
Ne keto 6 vite ku ka shume dite, ore, minute,sekonde..
ti je ne mendjen dhe zemren time.
Fytyra jote eshte ne syte e mij.
Hija jote eshte kudo me mua..
.Ecen me mua...
Merr fryme me mua...
"jeton"..me mua....
A thua se mund te te harroj nje dite?.
..Jo kurre.....
Ne kete pervjetor .....
Mallkoj vdekjen qe te mori.......
DHe vajtoj e vargje pafund per ty krijoj....
Me mungon e Te dua shume...
I dashuri im
Sytë e kaltër
Sytë e tu e sytë e mij
S'është çudi që një ngjyrë kanë,
Shumë ja puthim njëri-tjetrit
Zjarr mbi zjarr kur jemi pranë.
Lotë përzjerë me kaltërsi
Përmbi ballin tim pikojnë,
Sipër meje fryn si fllad
Sytë e qiellit me vështrojnë.
Ç'më shikon ashtu ti mua
Rreh qepallat si një flatër,
Ç'kuvendojnë sytë e tua
Me një timbër krejt të kaltër.
Shtroje e kujt s'dua të jem
Veç e teje që më rri pranë,
Që noton në sytë e miSi në detin e pa anë.
Hajde, pra më merr në krahë,
Sytë tanë një ngjyrë kanë.

RRUGE PARALELE …

Te ftohte ecim rrugeve paralele
Qe ne jete te jeteve s'puqen kurre
Agimi erdhi perseri
E la gjurmet e nje nate te gjate
Ty te mendoja me dashuri
Dashurine serish te fillonim perseri
Dhe e vetme dola ne rruge
Ti ne trotuar,rrije me veshtroje
Hajde i dashur me merr ne krahe
Se ti me doje
Ndjehesha mire
Kur me adhuroje
Me puthje e ledhatoje.....
Me ka marre malli
Me ka marre malli a me kupton
Ne cdo veprim qe bej mendja te ti me shkon
Dal ne dritare dhe cdo fytyre shembellen me fytyren tende
Shfletoj librin....e ne cdo faqe te tijshoh fytyren tende
Nuk e di pse ne cdo gjeshembellehet fytyra jote
Ndoshta nga qme ka marre malli shume
Ndoshta ngaqe te pres...ore,dite,muaj,vite,shekuj,
te prita te prita
Te pres akoma,dhe e di qe do te kthehesh
Me vete ke shume kujtime prej meje
A do kthehesh ?
Kjo fjale te ben te dridhesh
Kur kujton nje njeri qe e prêt,ore,dite, muaj,shekuj
Te pres..Atje ne parajse do te mbes...
Dhe nese ti s'vjenBesoj se atje do te takohemi
Ti do te vish te une
Dhe une perseri
Pres...pres...
Ndoshta ngaqe me ka marre malli shume
Ndoshta ngaqe te pres cdo dite cdonate,cdo ore e minute
Ndoshta ngaqe te desha e
TE DUA aq shume.
Raimonda Moisiu,Hartford CT USA

Gezuar vitin e ri 2006

Gjithe shqiptareve kudo ne Bote, une Engjell Shehu ju uroj nga zemra, Gezuar vitin e ri 2006. Le te jete per te gjithe ky vit, viti i sukseve dhe endrrave te parealizuar ne jeten e tyre.

Gezuar!

Engjell Shehu

Po ju sjellim parathënjen e librit, të pregaditur nga kryeredaktori i librit: Gëzim Ajgeraj.

Po ju sjellim parathënjen e librit, të pregaditur nga kryeredaktori i librit: Gëzim Ajgeraj.

PARATHËNJE

KRONIKAN I EPOKËS MES DY EPOKAVE

Në qoftëse një shkrimtarë, ka arritur të i mbijetoj ndërrimin e epokave, është pasuria më e vlefshme qe i ka mbijetuar kohës. Kur ai bëhet kronikan i sajë, vlera e tij dyfishohet përpara të ardhmes, aq më tepër ajo rritet, kur ai arrinë që në kulmin e ndërrimit të epokave, të jetë pjesëmarrës i gjallë.

Duke qëndruar në rolin e kronikanit, Ilam Berisha, ka arritur që pikërisht epokën e kuqe siç mundë ta quajmë kohën e luftës, që e ndau epokën e zezë, për të arritur deri tek ajo e bardhë e ditëve të lirisë, ta gdhendë kronikave, duke na i sjellë me shumë origjinalitet ato që ndodhën pikërisht në këtë ndërrim epokash.
Për secilin shkrimtar tek ne, dy epokat e para kanë qenë një përbindësh i pa mëshirshëm, siç ishin edhe për popullin të cilit i takonin ata. Dhe sa më i egër bëhej ai përbindësh, aq më vigjilent dhe aktiv bëhej shkrimtari.
Duke qëndruar në figurën e luftëtarit, autori ka pasur mundësi që të përballet me furtunat më të egra të epokës. Dhe si e tillë egërsi e sajë ka munduar ta përbijë çdo qastë atë. Mirë po për ta mposhtur egërsin e sajë, ai nuk mbetet në gjendjen e nënshtrimit, përkundrazi robëria e ngritë atë, e vë në ballë kundër egërsisë e cila pa tjetër duhej mposhtur. Në qoftë se herë herë përballja për ndrrimin e epokave ka qenë e ashpër dhe e egër, në mes kohë është gjetur forcë për kronikat. Ato brenda vetes mbajnë dashuri për atdheun, lirin, mbajnë forcë, guxim e trimëri. Kanë rënje ngritje, siq janë rënjet që here pas here i sjelle lufta. Kanë dhembje, dhembje për njerëzit të cilëve u takon autori. Mbi të gjitha, ato i ushqen një shpresë se e ardhmja e bardhë është afër. I gjithë ky besim në fitore, pra në ndërrimin e epokave, është i ushqyer thellë në shpirtin e luftëtarit, në këtë rast kronikanit dhe si i tillë, shkëlqimi i këtij besimi në të ardhmen, shëndrrit edhe atëherë kur betejat sjellin rënje. Pra e gjithë epoka që ndau dy epokat ishte e mbushur në besim se drita do të ngadhnjej mbi terrin. Dhe ky besim në fitore, është besimi i luftëtarit të UÇK- së, i cili luftoi kundër barbarit të zi, që vinte nga veriu.
Ilam Berisha, me vetëdije të plotë ju përkushtua kronikave sepse ato do të ishin dëshmia më origjinale e kohës. Ai hyri kësaj udhe për ti mbetur besnik kohës dhe misionit që i takonte intelektualit. Ai u nisë në bërjen e kronikave për të hyrë në udhën e letërsisë qe e kishte admiruar dhe studijuar për sa kohë.
Kur ai na e solli librin e tij, çuditërishtë në bisedë ndihej një mishërim me të, me ngjarjet që i trajtonte brenda tij. Personazhet e këtyre tregimeve kishin jetë gjallëri, dashuri, shpresë për një te ardhme, pamvarsishtë se ata frymonin në një kohë kur edhe të nesërmes nuk i dihej. Ndërsa ngjarjet e shtjelluara, janë pjesë e një realiteti, i cili sa ishte i dhembshëm aq edhe shpresdhënës. Kjo na kujton fundin e një nate që po ikte dhe ardhjen e mëgjesit që do ta sillte diellin.
Në jetë njeriu udhëhiqet nga një pikë ku duhet të arrin. Dhe pika e asaj shpresa që i printe luftëtarit të lirisë, ishte ndërrimi i një epoke. Pikërisht këtu nisë zanafilla e kronikave të autorit, për të hyrë në letërsi. Në vizionin e luftëtarit te lirisë, fshihet drita e ardhjeve të bardha, e cila e udhëheqë atë plotë shpresë drejtë ardhmërisë më të mirë. Është një gërshetim me vizionin e shkrimtarit në këtë rast, i cili me vetëdije krijuese, i kronikon epokës. E shihni pra, njeriu udhëhiqet nga një dritë e bardhë, por është gati gati e pa mundëshme pa u përballur me dramat e jetës.
Në librin e ”Ditari i luftëtarit”, koha fillonë nga një pikë nxehtë e luftës, ajo mundë të zgjasë me ditë, me muaj e me vite. E gjithë kjo kohë zhvillohet mes dy kohëve të ngrira. Në mes gjendet luftëtari, kronikani i një epoke. Kush do të thoshte se shkëlqimi i diellit që po vinte, do të shihej nga sytë e Ilamit, ndërsa mua më duket se ai shkëlqim vinte nga shkëlqimi i syve të luftëtarit, shkëlqimi i të cilëve e hipnotizoj terrin e një epoke, për ti dhënë shkëlqim të ri. Është një rast i mire, për ti bërë autopsinë e asaj epoke, sepse (jo rastësisht thuhet; kohën duhet ta ndalësh, pastaj ti bësh autopsinë), ajo tani më është ndalur, edhe pse udha e jonë vazhdon drejtë dritës, por me hapa tjera. Këtë mundësi, na e japin tregimet e këtij libri, të cilat na i risjellin në kujtese orët mes ndërrimit të epokave, sa do të dhimbshme ishin ato.
Kërkohej zhbërja e epokave, këtë e bënë luftëtarët e lirisë. Nga syri i tyre, nuk kish ku të fshihej drita, atë e kërkonin kudo, në male e fusha, në katunde e qytete, kudo ku rrezonte ajo. Këta janë personazhet dhe personazhi vetë, nëpër tregimet e Ilam Berishës.
E shihni pra, ai ishte dhe mbeti dëshmitari më besnik i epokës mes dy epokave...


Gëzim Ajgeraj, Zvicër, 10.11.2005

Përmbajtja:

Ditari i luftëtarit
Mbledhja në katund
Udha e lirisë
I dashur baba
Në krye të detyrës
Vizita në familje
Pranimi i letrës
Vizitë ushtarit të UÇK-së
Vrasja e Komandant Remzi Ademajt
- "Petrit Kodrës"
Vrasja e fëmijës në Kushtrim
Mësymja më 16 korrik të 1998-s
Urimet për fitoren kundër armikut
Shtimi i numrit të ushtarëve.
KUDO ERË E LUFTËS
Një shtatori i 1998-s.
Vrasja e Komandant Xhevatit.
Strehimi i civilëve.
Vrasja e fëmijëve të Arbërisë.
Përzënia nga vendlindja.
Vrasja e kësulëbardhit
Përkujtimi i dëshmorëve
Frymë lirie

Epopeja e komunizmit

Epopeja e komunizmit

Nga Engjell SHEHU

Kishte kohe dhe shume flitej
komunizmi ne llum po zhytej
Një stuhi frynte e forte
sapo hynte ne Evropë

Kjo stuhia shume e forte
ish e ashpër dhe s’ndalej dot
Mori force dhe kaloj det
nga stuhi u be termet

Ra termet dhe tundi malet
tundi vendin mbare njerëzinë
Dhe ne këmbë ngriti rininë
Te ndryshonte Shqipërinë

50 vjet diktature
drejtësi s’kishte kurrë
As liri as mirëqenie
Komunizmi ish ne rënie

Ne alarme kaske kuqe
bythe vrare ne kolltuqe
S’merrnin vesh se ç’po ndodhte
Por tërmeti avanconte

Për fshatarin s’behet fjale
dielli e përvëlonte ne are
Se punonte me ndershmëri
ish i varfër e ne skllavëri

komunisti thjeshte ne fshat
tere jetën me lopatë
ka punuar si fukara
kurrë te mira ne jete nuk pa

Larte ne maje behej kërdia
ku udhëzime nxirrte partia
Dhe kish plasur kurvëria
tallte bythën qeveria

Hanin, vidhnin e dëfrenin
lavde thurnin për Enverin
Gjithë armata komuniste
se për vete majmur ishte

Por nga luksi ishin dehur
prepotent e te ngrehur
Zëmër liq e shume cinik
njerëz te çmendur pa logjik

Byroiste e komisare
me kulish e me zagare
Ne siklet ishin vene
te shpëtonin partine nene

Parazitët mbledhur tok
te pafte e te pa zot
Saldator elektriciste
nganjëherë pillnin puçist

Ca puçistë e ca armiq
jo për besë s’bëheshin miq
Nuk i gjeje me te poshtër
kriminel tamam mostër

Vrisnin prisnin ke te donin
i përdhosnin i demaskonin
Ketë popull e sunduan
e sfiliten e skllavëruan

Gjithë udhëheqja ata pinjoll
autodidakt e te pa shkolle
Pjesë pjese e ndanë popullin
dhe ne koke u mbanin shkopin

Zverktrashët byroist
Ca druvar e traktorist
U ra kuja lemeria
Se po shembej dinastia

Për partine fli do binin
se çdo ndodhte nuk e dinin
Por tërmeti qe afruar
komunistet ishin qorruar

Te qorruar te dal syri
frike e madhe ne palcë ju hyri
Nuk mendonin për partine
Por te gjenin ndonjë vrime

Për tu futur për tu mbrojtur
se te dhjerë dhe te ndotur
Ishin zhytur ne pisllëqe
plote krime dhe spiunllëqe

Ra tërmeti ane mbanë
komunistet u shpërndanë
Ëndrra ne gjumë shikonin
nga partia ndihme kërkonin

Po partia ishte me keq
kishin ngelur vetëm pleq
pleqtë te gjithë ishin ne këmbë
s’ishte e lehte ishte e rende

Ky termet merrte përpara
sheshit nxirrte te palara
Ato qe kish fshehur partia
Enveri me shokët e tija


Tundi forte bacë Enverin
dhe karriget edhe nderin
Nga byroja tek udhëheqja
ku ish fshehur gjithë e keqja

Tundi plehrat kalbësirat
njerëz te dehur nga te mirat
Nga pushteti komuniste
këmbë e koke enveriste

Te pa fe e pa moral
se nga frika vinin verdalle
Benin plane bënin be
komunistet te pa fe

Se te vdekur do ta mbronin
maskarenjtë atë demonin
Bashke me bustin e rrezuar
gjaku ne gju kish për te shkuar

Te inatosur kërcisnin dhembet
ngrini pushkët përveshnin mëngët
Edhe toka forte po dridhej
komunizmi ne pleh po hidhej

Kalbësirat qelbnin dynjanë
50 vjet vëllezërit vranë
Ndaj i zhduken pa nishan
kush nga ju mëndë si mbanë

Me tortura dhe me burgje
mizoria armatë e kuqe
Me përbindësha gjakatare
me servile e tradhtare

Sigurimi qëndronte ne balle
mbante partine te gjalle
Diktaturën te forte e mbante
vriste natën ditën te qante

Dhe na mbaheshin atdhetare
nuk kish ndodhur nuk ish pare
Ku shqiptari vriste shqiptare
Veç tek ne kjo kishte ngjare

Kjo ne emër te tradhtisë
idealit te nene partisë
Te byrosë e qeverise
komunizmit e ideologjisë

Te udhëheqjes e barbarisë
komunizmit e dinastisë
Te Enverit e te partisë
te karrierës e biografisë

Kush nga bisha frik nuk kish
se te zhdukte me gjithë fise
Vrau ne lufte e vrau ne paqe
ketë popull e shtiu ne gjaqe

Ish i egër ish barbare
gjithë shqiptaret i kishte ndare
Komunistet ne vije te pare
për te shtypur e për te vrare

Ne këtë vende s’ishte pare
gjithë kopukët qeveritare
Merr nga fshati merr nga mali
saldator kafshar gomari

Për partine kjo mjaftonte
komunizmin te dashuronte
Dhe ti rrinte gjithmonë besnik
qe ne shpirte te ish i lig

Si demoni bac Enveri
vriste shokët besëpreri
As i zoti as i zgjuar
Gjithë shtetin e kish ne duar

Kurrë ne lufte s’kishte luftuar
burracak dhe i pa dëgjuar
Vrau shokët për karrierë
i pabese qe kur kish lerë

Izoloj një vende te tere
gjithë te zezat i ka bere
S’u ndodhe gjalle qe te shikonte
ketë popull qe kurrë se donte

Nga Vermoshi ne Sarande
plot protesta dallge dallge
Mbushen sheshe rrinin pa gjumë
komunistet flisnin për dhune

Gjithë te rinjtë gjithë student
përball bishës s’ishte e lehte
Te kërkoje demokraci
te blinduar me ushtri

Propaganda na çante veshët
kur ne barke na mbinë preshet
Ku talloni na thau zorrët
ne punonim hanin horret

Ku ish nderi ku ish zotësia
kurrë s’të linte ty partia
Te gëzoje ne familje
gjithë jetës ne survejime

Për një bursë për një detyre
ndaj themi ishte i ndyre
Te studionte njëherë partia
barrikade biografia

Për moral s’behej fjale
kishe halle s’kishe halle
Jo për besë s’të linte gjalle
pa te pare rrënje e dhëmballë

Se partia kishte norma
kishte zyra po kishte dhoma
Biografinë ta shikonte
po ja vleje te kalonte

Ky na ishte dhe morali
komunisti gjithmonë i pari
Te shikonte te vlerësonte
dhe ne funde te testonte

50 vjet çfarë s’provuan
ketë popull eksperimentuan
Njëmijë te zeza kane bere
kurrë su bene zemër gjere

Vdiq kufoma vdiq Enveri
shpirti tij shkoj tek ferri
Tek e zeza qe ndërtojë
po la pas ca potkoj

Ca potkoj te infektuar
komuniste te betuar
Te sfilitur te mashtruar
te njollosur e demaskuar

Iku vet e s’pa me mbrapa
çi pësoj atij armata
Si sheqeri te tere u shkrinë
ne hale e hodhën partine

Te shikonte Enveristet
me te poshtër se fashistet
Kur e panë qe u ndërrua sistemi
demokrat thane neve jemi

Tere një jete kemi punuar
demokrate jemi konvertuar
Dhe nxituan te kenë parti
teserën e mbanin ne gji

Një parti për te zënë vend
budallenjtë u bene me mend
Hëngrën dje duan dhe sot
maskarenj këta idiot

S’janë te afte e s’janë te zot
me zullume mbushur plot
Këtë vende se lanë rehat
Enveristet demokrate

Nxituan shpejt e ndërruan emër
nga burrëror u bene femër
Po nga goja prapë harbute
komuniste u bene hajdute




Edhe sot e kësaj dite
edhe pse kaluan vite
Duan kolltuk te drejtojnë
ndaj te dhunshëm i shikojmë

Rroftë pra demokracia
gjithkush e drejt e tija
Te flas lirshëm e te jetoj
ëndërr e popullit qe kërkoj

Mire dje ne kohen tuaj
te ngrefosur hipur ne kuaj
Bëtë ç’bete me këtë popull
po tani pse vini rrotull

Doni prapë pak pushtet
po nga mendja jeni te lehte
S’ju beson kush për be
sytë te hapur kemi ne

Enveriste ju kopuk
koha juaj si ju duk
Edhe pse te liq qe jeni
prapë te drejtat ju i keni

Ja liria jemi ne
Enveriste te pa fe
Dhe pse ju nuk ju ndëshkuam
Jo se s’dimë po toleruam

Rrini mire ne punën tuaj
me te mirën kurrë mos luaj
Se e mira te zë sytë
nuk u jepet shans i dyte


Engjëll Shehu
26/12/2005

Ibrahim Rugova figura me karizmatike e popullit Kosovare ne aspiratën për pavarësinë e Kosovës.

Ibrahim Rugova figura me karizmatike e popullit Kosovare ne aspiratën për pavarësinë e Kosovës.

Shkruar nga Engjell Shehu

Ky burrë shteti qe gjithë jetën e tij ja ka kushtuar çështjes kombëtare shqipatere asaj kosovare, ka qene dhe ngelet figura me karizmatike e shumicës se popullit Kosovare ne gjithë historinë e ekzistencës se vet, mbasi Ibrahim Rugova me mençurinë dhe intelektin e tij prej një burri shteti ka ditur te mbroje me vendosmëri dhe atdhedashuri te pashoq dinjitetin dhe nderin e te qenurit Shqipater ne Kosovën tone te lavdishme. Biri Cerrces i diplomuar ne fushen e letërsisë ju përkushtua politikes me qëllimin e vetëm dhe kryesor qe te mbronte aspiratat e shenjta te popullit kosovar te shtypur e te persekutuar duke krijuar me 23 dhjetor te vitit 1989 partine e pare atë Lidhja Demokratike e Kosoves. Ideatori dhe udhëheqësi i kësaj partie gjate gjithë veprimtarisë se vet ka zhvilluar një aktivitet te pastër patriotik e liridashës nene hundën e serbve përbindësh dhe ka shfaqur hapur dhe pa frike platformen dhe dëshirën e gjithë popullit te Kosovës duke kërkuar pavarësi te Kosoves ne kohen qe Serbia ishte ne kulmin e saj te shtypjes dhe urrejtjes kundër Kosovarëve . Ibrahim Rugova jo vetëm qe nuk ju tremb makinerisë shtypse e shfarose serbe por krijoj ne hundën e tyre parlamentin dhe qeverinë Kosovare atëherë qe kulmi i zemërimit te popullit kosovare kishte arritur ne piken me te larte te saj. Fillimi i masakrave çnjerëzore qe Serbia filloje ta vere ne zbatim kundër kosovarëve ne vitin 1998 e gjeti Ibrahim Rugovën ne Prishtine dhe si burrë shteti qe ishte , trim e i papërkulur dhe intelektual qëndroj ne shtëpinë e tij ku nga dita ne dite i kërcënohej jeta e tij dhe e familjes me zhdukje dhe ekzekutim nga ushtria e Millosheviçit. Por edhe pse ne rrezik për jetën e tij dhe te familjes ky burrë shteti nuk pranoj te behej vegël e Miloshevicit per te realizuar qëllimet e mbrapshta te Serbisë para opinionit ndërkombëtare per te justifikuar gjenocidin kundër kosovarve qe kishte filluar, por Ibrahim Rugova deklaroj se qëndresa e shqiptareve te Kosovës është e ligjshme dhe e drejta e tyre për pavarësi. Ibrahim Rugova ka treguar gjithmonë tolerancë ne politik si udhëheqës moderator qe njihet nga vet populli kosovare por edhe nga ndërkombëtaret ai është simboli i bashkimit dhe i pavarësisë pa te cilin nuk munde te identifikohet Kosova. Gjate viteve pas lufte Ibrahim Rugova si i zgjedhur ne postin me te larte te vendit atë te Presidentit ai ka mbajtur një qëndrim te qarte dhe te prere ne lidhje me statusin final te Kosovës duke deklaruar kudo ne te gjitha kancelaritë e botes se e vetmja zgjidhje për Kosovën është pavarësia e plote e Kosovës te cilën kosovaret e kane merituar prej kohesh por qe ne mënyrë te padrejte ajo i është mohuar. Lidhja demokratike e Kosovës nen udhëheqjen e drejtpërdrejtë te liderit te saj Rugovës ka fituar katër here zgjedhjet ne Kosove duke dale fituese nga vota e shumicës kosovare, gjë e cila tregon se vete lideri i kësaj force është ne një linje me dëshirat dhe aspiratat e popullit kosovare dhe si i tillë e ka merituar votën plebishitare te tyre. Sëmundja qe po kalon ky burrë shteti qe ne te njëjtën kohe simbolizon mençurinë dhe tolerancën ne Kosove, është dhimbje jo vetëm për atë dhe familjen e tij, por është ne te njëjtën kohe dhimbje për gjithë kosovaret dhe mbare popullin shqiptare. Veprimtaria e tij politike ne interes te çështjes madhore te Kosovës është sa produktive aq dhe definuese për pavarësinë e Kosovës ku është momenti qe vete Kosova dhe kosovaret kane me shume nevoje për te se çdo here tjetër. Ibrahim Rugova ngelet një nga udhëheqësit me popullor dhe i dashur për popullin e vet ku mençuria, urtësia dhe dashuria për popullin e vet ka qene gurë themeli ne te gjithë jetën e tij te mbushur me vuajtje mundime dhe sakrifica por qe e bëjnë atë simbolin e lirisë se Kosovare.


Engjëll shehu

http://gjuhashqipe.blogspot.com/
http://engjellshehu.blogspot.com/
http://geocities.com/albsit

Deputeti është i papërgjegjshëm për atë qe thotë por i përgjegjshëm para ligjit për atë qe bene

Nga Engjell Shehu


Me sa shohem gjuha e përbashkët e deputetëve tanë ne kuvendin popullor te Shqipërisë sapo vjen e transformohet ne dhune jo verbale se me atë jemi mësuar e kemi dëgjuar qe kur është krijuar parlamenti pluraliste, por ne dhune fizike ku i tregojnë grushtet njeri tjetrit. Deputetet tanë i kemi nga te gjitha krahinat e vendit tone bile shumica e tyre na vijnë te zgjedhur nga komuna e fshatra qe kane nxjerr historikisht kuadro te denje për kryetare kooperative e sidomos agronom e veteriner qe me aftësitë e tyre me shume i kane mare kooperativave se sa i kane dhënë me aftësitë e tyre intelektuale e profesionale qe ishin te afte te drejtonin Për vete mentalitetin dhe rrethanat ku ne te cilat manifestohet ky mentalitet është fatkeqësi për politiken tone qe nuk ka ditur dhe nuk dine këta deputete te menaxhoje besimin e përfaqësimit si njerëz te zgjedhur për te zgjidhur hallet e këtij populli qe gënjehet e mashtrohet sa here qe atij i kërkojnë votën këta boksierë parlamentare. Kemi dëgjuar qe deputeti nuk mban përgjegjësi për atë qe thotë, deputeti ka imunitet dhe kësisoj nuk munde te preket, qe deputeti është njeri me imunitet dhe ai ka te drejte te hyje kudo e te kontrolloje kudo e plote gjera te tilla qe thuhet për ta. Pra e thënë ndryshe deputeti është i plotfuqishme për sa kohe ka mandatin e deputetit.
Deri këtu jam dakorte se deputeti si njeri përfaqësues i legjislativit duhet te këtë imunitet edhe pse munde te flas si e jema e zeqo maje te thanës, se kaq di dhe kaq ja pret . Po pse xhanëm tregon grushtet kolegëve, anëtareve te qeverise pse kthehet ne rrugaç parlamentar kur duhet te jete shembulli kulturës i fjalës i burrërisë dhe i ligjit ne funde te fundit qe ai vete i nxjerr dhe i miraton për ti zbatuar ligjet te cilat kërkojnë ti zbatoje populli.
Vetëdija e këtyre veprimeve te paprecedente e njerëzve qe për moral kane ofendimet dhe për fjale kane grushtin, e fut edhe me thelle ne qorrsokak krizën e bashkëpunimit politik e ligjor te dy krahëve kryesore pozite opozite dhe si rrjedhoje ngushton ne maksimume hapësirën e një bashkëpunimi normal te punimeve ne kuvendin popullore. Kur dëgjojmë seancat parlamentare te transmetuara direket nga televizionet na ngjajnë vërtetë bajate dhe pa interes ku bashke me interesin për te pare ka rene dhe reputacioni i deputetëve boksier para zgjedhësve qe i kane votuar me shpresën se këta do te bënin diçka për ta. Ne sytë opinionit publike këta gjela qe kercenojne dhe qëllojnë si pa te keq njeri tjetrin mundohen te shfajësohen se janë te pafajshëm dhe se janë te gatshëm te përballen me drejtësinë. A thua ti se këta nuk kane bere asgjë te kundra ligjshme por vetëm detyrën si deputete dhe asgjë tjetër, qe duken kaq te zellshëm e te gatshëm te përballen me drejtësinë ne deklaratat e tyre qe japin ne media?!! Problemi është me i madhe sa duket pasi duke u treguar i gatshëm te përballet me drejtësinë sipas thënies se tyre duan te tregojnë se ata janë viktime e ‘’luftës’’ qe bene opozita ndaj pozitës dhe se janë viktime e politikes qe ndjek mazhoranca ne reprezaljen ndaj opozitës. Po a ka njeri sot qe ta besoj këtë përrallë te treguar e dëgjuar neper diskutimet e stërzgjatura parlamentare qe ne çdo fjalim ne podium opozita akuzon pozitën për revansh e reprezalje ndaj opozitës qe ne vende te fjalës se lire kjo opozitë u tregon te tregon grushtet qeveritareve te sotëm. A do te ndërgjegjësohen ndonjëherë këta deputet qe sa here bien nga karrikja shtiren si viktime si te persekutuar si te terrorizuar vetëm e vetëm për te futur shkopinj nen rrota qeverise qe drejton dhe ne te njëjtën kohe mazhorances parlamentare për te fituar pike ne elektorat se vetëm këta qe ranë nga korrikja dine te drejtojnë qeveri dhe kuvende dhe çdo gjë qe bene kjo qeveri është e dështuar?! A kane këta deputet ndjenje përgjegjësie a kane këta deputete ndjenje respekti për elektoratin qe i ka votuar ? Ne qofte se kane le te reflektojnë e te ndryshojnë dhe te zbatojnë ligjet dhe normat etike te mirësjelljes me njeri tjetrin por edhe rregullat qe parashikon morali i deputetit para opinionit publik qe po e bezdisin me veprimet e tyre te ulta e te pa pranueshme.

Komandanti legjendar Adem Jashari

Shkruan: Iljaz PROKSHI





Nuk e mban mend kush në histori, që të flijohet gati një familje e tërë për lirinë e vendit. Dhe ja, ORA, urdhri për Liri a Vdekje tek erdhi në familjen Jashari të Prekazit. E tashmë të gjithë e dinë se festa e Flamurit është 28 Nëntori. Mirëpo, kjo datë shënohet edhe si ditëlindja e komandantit legjendar Adem Jashari, i lindur më 28 nëntor 1955. Në atë gëzim, të porsalindurin e mbuluan me flamurin e Skënderbeut.Luftëtari i ardhshëm i lirisë u rrit dhe u edukua me frymën e atdhedashurisë nga babai Shaban Jashari, dhe duke dëgjuar për ngjarjet me përmasa kombëtare, si dhe këngë për heronj të mëdhenj. Ai nuk e duronte dot robërinë. E dinte kur duhej të fliste dhe të heshte. Një veti e luftëtarëve të mëdhenj të Kosovës dhe gjithandej trojeve etnike shqiptare. Amanetin e tyre për çlirimin e vendit do ta përjetësojë në luftën çlirimtare, me një emër tashmë emblemë: UÇK. Atëherë, duke ndjerë se Kosova kishte shumë nevojë për t’u çliruar nga pushtuesi i tmerrshëm, Adem Jashari tuboi rreth vetes ndër djemtë më trima, të cilët kapën armët për të luftuar gjer në fitore. Luftëtari i lirisë, ishte shfaqur edhe në vitet ’80-ta kur patën plasur demonstratat, ndërsa të ’90-tatë po hynte në aureolën e lavdisë për të shënuar një epokë të re në historinë e Kosovës. Ishte një strateg dhe komandant i zoti, ndërsa sikur ta kishin të tjerët do t’ia kishin lakminë dhe do ta kishin ngritur gjer në qiell. Të rrosh apo të mos rrosh, këtë dilemë hamletiane, Adem Jashari s’e kishte dot në mendje. Ishte mëngjes i hershëm, me ankthe, i 30 dhjetorit 1991, kur armiku me një makineri të tërë policore kishte rrethuar lagjen e Jasharëve dhe kërkonte dorëzimin e komandantit. Por, ai me tërë familjen, me të afërmit dhe me shokë të luftës, armikut iu përgjigjen me breshëri armësh. Ishte kjo pushka e parë që krisi në Drenicë. Komandanti legjendar tani ishte kudo me UÇK-në, të dalë në skenë, që më 28 Nëntor 1997, në Llaushë, një ushtri që u bë shpresë për popullin dhe tmerr për armikun. S’mund të ishte ndryshe, sepse Adem Jashari kishte prejardhje nga një botë e lavdishme, që madhërishëm po hynte dhe në legjendë. Ai si Tezeu ia futi armikut frikën në shpirt, duke e sulmuar grykave, udhëkryqeve, stacioneve famëkeqe policore dhe kudo. Mirëpo, pushtuesi i tmerrshëm prapë në mëngjesin e 5 marsit 1998, ndërmori edhe një sulm me forca të mëdha policore

dhe ushtarake. Adem Jashari me familjen e vet, me Jasharët e tjerë, me ata që ndodheshin në ato momente rreth tij, sulmuan nga çdo anë; a

s jepeshin dot; dhe lufta zgjati tri ditë e tri net. Luftëtari i lirisë ndriti me ditë, duke dalë si nga baladat. Pas asaj lufte të tmerrshme, armiku dogji shtëpi, shkatërroi kullën e trimit dhe lagjen e Jasharëve, vrau madje dhe fëmijë, por kurrë vendosmërinë për të vazhduar luftën. Në çastet më të ndjeshme, ai luftoi duke kënduar gjer në rënie; dhe nuk ishte vetëm. Jo, vdekja e tij nuk është vdekje. Ushtria Çlirimtare e Kosovës humbi prijësin e saj të madh, por fitoi komandantin legjendar, përgjithmonë i pavdekshëm, përgjithmonë në kujtesën e paharrueshme të popullit shqiptar. Tani çdo gjë është përjetësi... Legj. Statuja e Adem Jasharit në Skenderaj

Këndi Letrar në TanPortal - 18 Dhjetor 2005

Këndi Letrar në TanPortal - 18 Dhjetor 2005

http://tanmarket.com/php

E djela letrare me z.Engjell Shehu, znj. Raimonda Moisiu

Duan lavdi

z.Engjell Shehu

E duan lavdinë
duan një emër
Ata qe mburrjene
kane për zemër

U iku mosha
u iku jeta
Ëndrra shikojnë
Fluturoje mbi fleta


S’dinë te shkruajnë
as te krijojnë
Kot flasin
dhe përgojojnë


Mburrin veten
mburrin servilet
Këtë moral
kane te tillët


Jo vetëm morali
qe ju mungon
Por dhe kultura
i demaskon


Hiqen si te ditur
duan te krijojnë
Shkruajnë pallavra
veten ngarrojnë


Te tille ka plot
kudo i gjënë
Ndaj do te thosha
ngopen pa ngrënë

15/12/2005


Kafe Flora na Thërret...Një natë e paharruarë në Hartford

znj.Raimonda Moisiu

Marrë nga gazeta shqiptaro-amerikane Illyria e datës 19 Dhjetor 2005

Te qenit larg atdheut,jo vetem te shton mallin ,per atdheun qe na mungon shume ,por edhe te ben qe te perpiqesh me te gjitha menyrat te integrosh ,kulturen ,traditen ,zakonet ,identitetin tend kombetar ne nje toke te huaj..Amerika ,ku ka shume kombesi te ndryshme ,kjo "Land of the opportunity",ky vend i mendimit dhe fjales se lire,ky vend i madh dhe i lire ,ka hapur zemren e demokracise ,dhe ju jep shanse te gjitha kulturave te popujve apo kombeve te ndryshme per ta bere pjese te komunitetit te saj,te kultures se saj,edhe kulturen ,traditen ,edhe te popujve te vegjel,ne kuptimin gjeografik,se ne kuptimin shpirteror ,kulturor ,tradicional,,popujt jane te medhenj.......E ne kete toke te mundesise ,te demokracise se lire,ben pjese edhe komuniteti shqiptar...Emigrantet shqiptare te vendosur ne shtete te ndryshme te Amerikes,asnjehere nuk harrojne te festojne festat kombetare,fetare te popullit shqiptar. Per ta festa e 28 Nentorit,eshte nje feste dhe dite e shenjte....Eshte Festa e Pavaresise..,dita kur vendi yne u njoh si shtet ne Europe.. ..Biles ,ata mezi i presin ...Ne keto festa takohet ,shpirti zemra e tyre :ATDHEU...Ne keto festa ata i tregojne botes se Atdhe ,Flamur dhe Zoti jane NJE,per shqiptaret...Ata tregojne se Atdhe &Flamur =IDENTITET KOMBETAR....Keshtu,edhe komuniteti shqiptar i Hartfordit ,si nje pjese e diaspores shqiptare ne Amerike,nen kujdesin e vecante ,te bisnesmeneve shqiptare,tashme, te integruar e te suksesshem ne jeten amerikane,Cesar Petrela,Arben Teta,Dritan Bejta dhe Alked Saraci te organizonin ,mbremjen festive -kulturore,nen tingujt e muzikes shqiptare..Ne kete mbremje festive te larmishme ,ku e vecanta e saj,do te ishte pjesemarrja e dy njeresve te famshem te kombit tone:E para yll i muzikes se lehte e popullore shqiptare,aktorja e talentuar e Teatrit "Andon Zako Cajupi",te Korces,Artistja e Merituar Lindita Theodhori (Sota) dhe poeti i madh i kombit tone, Agim Shehu,publicisti,humoristi,shkrimtari Pellumb Kulla dhe humoristi Ardian Repishti...Gjithashtu ,me pjesemarrjen e tyre do te nderonin kete mbremje festive edhe kengetarja e degjuar tashme e cila eshte dhe pjesetare e komunitetit shqiptar te Hartford CT,Brunilda Sota(Hoxha) ,motra e Lindites,me grupin "Malli",nen drejtimin e bashkeshortit te saj,instrumentistit Ferik Hoxha.,ku i dhane mbremjes nje gezim ,hare ,nje pamje festive te mrekullueshme...Ne kete dite te pervjetorit te Pavaresise ,shqiptaret vinin te veshur bukur ,ku me shume binte ne sy ,ngjyra e kuqe dhe e zeze ,per te bere sinkronizimin me Flamurin shqiptar....Mallengjeheshe kur shikoje femije te vegjel,qe nuk ishin me shume se 2 vjec,4 vjec,7 vjec,te lindur ne Amerike.. te veshur me kostume popullore , nga te gjitha trevat e Shqiperise ,per te treguar identitetin e tyre kombetar,Dikush ishte veshur si Isa Boletini,dikush si Cerciz Topulli e Adem Jashari,dikush si Ismail Qemali dhe Bajram Curri.,dikush kishte T-Shirt ,me flamurin shqiptar,vetem e vetem te tregonin ;PROUD TO BE ALBANIAN!...Mbremja do te hapeshe nen tingujt e kenges se Hymnit tone kombetar te kenduar nga Brunilda Sota ,dhe duke e shoqeruar te gjithe pjesemarresit..Me pas te gjithe do te vallezonin,do te trokisinin gotat e shqiptarise ne kete dite te shenuar...Te gjithe benin kerkesat per kenge dhe muzike sipas krahinave e trojeve shqiptare ,te gjithe ishim te lumtur ,te gjithe kercenim dhe vallzonim ,Lindita dhe Brunilda ,nuk dorezoheshin ,,vetem kendonin,brenda asaj Shqiperise sone te vogel,ne ate salle te bukur,"Casa mia',Vlonjatet kerkonin me shume kenge,duke u mburrur ,se jemi ne vlonjatet e Plakut te Vlores,te Lavdishmit Ismail Qemal Bej Vlora ,qe ju mbledhim per vit,ne kete dite ,qe themeluam ,Pavaresine.,Aty kishte thirrje per Kosoven,kerkonin kenge per Kosoven,per birin e Kosoves martire te Shqiperise etnike,Adem Jashari,Aty kendohej kenga e Cerciz Topullit,aty kendohej e vallezohej kenga came ,Cameri ti je e jona! Kenga e jugut ,kenga labe ,e Tiranes dhe e Veriut...........Ishte nje nder i madh te degjoje kengetaren e famshme shqiptare Lindita Theodhori....Me nje performance te shkelqyer ,ne linjat e trupit ,e bukur fizikisht dhe shpirterisht,ku dukej shume seksi ,nje kundershtim moshe ,20 vjet me e re,me zerin e saj te mbrekullueshem,plot drite, jete ,gaz ,ngrohtesi.. do t'ju dhuronte momente te mrekullueshme ,ku shqiptaret dhe Lindita me nje shqiptarizem qe nuk njeh kufij,do te beheshin nje me muziken,do te kercenin dhe kendonin,do te tregonin ne ate salle ,vlerat tona kombetare,traditen,gjuhen ,kulturen tone ne brezat tane te ardhshem,do te transmetonin ,ne keta breza,identitetin tone kombetar ne kete toke te huaj.....Kulmi i mbremjes ,moment shume prekese dhe nostalgjike, do te ishte kur aty ne ate sallen SHQIPERI,do te takoheshin mbas 34 vjeteve ,dy protagonistet kryesore te Festivalit kombetar te 11-te ne RTV-on,fituesit e cmimit te pare te atij Festivali ,qe mund te quhet Festivali i rinise,festivali i thirrjes ,ku i behej thirrje qeverise komuniste te atyre viteve "A little peace and libertry ,for the youth",(Pak paqe dhe liri per rinine),Festivali qe hengri shume koka moderatoresh,njeres intelektuale qe kerkonin hapje me boten perendimore,kerkonin liri- demokraci,...Dhe e dini kush u takuan mbas 34 vjeteve?...Poeti i madh i kombit tone,hedhesi i atyre vargjeve te kenges fituese ,poeti gjirokastrit me banim ne Zvicer,Agim Shehu dhe interpretuesja e asaj kenge ,kengetarja jone e talentuar ,nostalgjia e fierakeve,e korcareve ,e gjithe shqiptareve Lindita Sota(Thoedhori),me banim,tashme ne Londer,Angli.Kenga 'Kafe Flora burra plot/tarara/Hyne tre vajza ulen tok/tarara/etj..",do te ngrinte peshe tere sallen ,ku te gjithe do te kercenin e syte e poetit kishin mall,brenge,nostalgji,krenari,urim,per ate kenge qe po kendohej ketu ne Hartfordin amerikan,ketu ne USA,aty ku FREE SPEECH,nuk njeh kufij...Poeti ,tashme disi i mplakur ne moshe,me thinja mbi krye ,teper fisnik,kur hodhi vargjet ishte i ri,i vlonte gjaku,donte liri,donte argetim,..buzeqeshte lehte ,degjonte kengen,levizte gishtat dhe belbezonte fjalet me muzike nen ritmin e kenges.....Lindita ,e mira ,e mrekullushmja jone,si nje hyjneshe ,si nje zane e bukur shqiptare ..nuk u kursye ,e kendoi kengen tre here..Biles edhe ndarjen nga poeti i madh fisnik e beri duke i kenduar kengen...Momente te bukura kur motrat SOTA do te bashkonin zerat,do te kendonin kenge popullore ,nga te gjitha trojet e shqiptareve...Humori do te bente pjese aty ne mbremje nga humoristi i ri ne moshe Ardian Repishti...,nga Pellumb Kulla ,e grupi 'Malli",E oret do te kalonin,por shqiptaret deshironin qe ajo mbremje mos kishte mbarim..Ndjeheshin mire brenda asaj Shqiperie te vogel,ne "Casa mia",East Hartford,CT

Rrofte Partia Demokratike

Rrofte Partia Demokratike
E Marte, 13 Dhjetor 2005 Gazeta Korrieri

Nga Mustafa NANO

Dje ne mbremje, rreth ores 18.00, njerezit shtyheshin per te hyre ne hall-in e stermadh te Pallatit te Kongreseve, ku ishte organizuar nje coctail gjigand me rastin e pesembedhjete vjetorit te themelimit te Partise Demokratike te Shqiperise. Pa vene kemben brenda, mund te dalloje ne sfond dy fjongo te medha te ngjyrosura me blu e me te bardhe, midis te cilave ishte shkruar me germa kapitale PARTIA DEMOKRATIKE E SHQIPERISE. Dhe poshte saj, me numura e germa me te vogla, lexohej 12 DHJETOR 1990- 15 vjet- 12 DHJETOR 2005. Sundonte aq shume ngjyra blu, sa ti e kerkoje ne menyre instiktive e insistuese edhe tek veshja e te ftuarve, tek ngjyra e syve te tyre, tek fytyrat e qeshura si fytyra besimtaresh te devotshem ne momente te festave te tyre te shenjta. Por e kerkoje me kot. Te ftuarit ishin te gjithe me kostum te ngjyrave te tjera e me kemishe te bardhe. Me siguri, kane germuar gjate ne guardarobat e tyre per t'i gjetur keto kostume, te cilat nuk kane patur mundesi t'i veshin me kaq pompe ne sebepe te ketij lloji. E kane festuar cdo vit pervjetorin e PD-se, por ky i djeshmi ndryshonte disi, jo per faktin qe ishte si bicim jubileu, por sepse partine e tyre e ka gjetur ne pushtet. Pamja e te ftuarve ja bente mu prej se largu, qe ishte pamje njerezish te sapoardhur ne pushtet; te sapoardhur pas nje pritjeje te gjate e te mundimshme. Dhe ky lloj leximi i pamjes se tyre nuk ka te beje me kostumet e me kravaten ne ngjyre blu, as me shkelqimin allasoj te syve, as me parfumin qe perhapej si duhme e ngrohte dhe e kendshme gjithandej, as me qendrimet tejet te shpenguara, as me elemente te tjere te kqyrshem nga nje sy i zakonshem. Jo. Kishte dicka tjeter te parrokshme prej syrit ne ato pamje, qe te bente te ndiheshe i rrethuar apo i sulmuar prej te vetmit kumt: hej, pushteti eshte i yni. Kishte pak gra; gra te reja, te veshura chic, me pamje sekretaresh. Kishte me shumice burra, burra, burra, te cilet takoheshin gjithe perzemersi, toknin godat e mbushura me shampanje, me tej piqeshin me te tjere, putheshin ne faqe tre-kater here, beheshin grupe-grupe, rrinin nje cope here aty, pastaj benin tutje, takonin te tjere, thoshin me ze te larte "gezuar, rrofte Partia Demokratike", hidhnin shikimin edhe me tutje ku duhej te ish Kryeministri; e benin kete per te marre vesh se c'po bente, nga po levizte, me ke ishte, ke po takonte, kujt po i buzeqeshte. Keta jane drejtoret e rinj, ministrat e rinj, zv/ministrat e rinj, policet e rinj, ushtria e re e pushtetmbajtesve. Kish aty edhe prokurore, gjykates, dekane, rektore, ambasadore, te cilet ndiheshin me te lumtur se vete militantet. Magjia e pushtetit i kish bere tok ne kete feste partie, gje qe i jepte gjithckaje ngjyrimin e nje harbimi totalitar. Vetem ne regjimet totalitare festa e nje partie eshte festa e te gjitheve. Ne harkun e tete viteve te fundit kisha marre mundimin te shkoja edhe dy here te tjera ne celebrimet e pervjetoreve te PD-se. Kandisja e ndonje kolegu apo kureshtja gazetareske me kane shtyre deri tek vendi i festes. Dhe atje qe te dy heret e kam ndjere veten keq. I gjithe ai ambient nuk ka patur lidhje me mua, edhe pse e kam te regjistruar emrin nder demokratet pionere. Se c'ka patur dicka qe me refuzonte e me shtynte jashte prej andej. Nga te gjitha anet me jane perplasur shikime te zemeruara e te inatosura. Dukej sikur i thoshin sho-shoqit: po ky zuzar c'do ne festen tone? Ndersa mbreme, megjithese ne ate mjedis nuk gjeja asgje timen e per mua, ishte ndryshe. Nuk ndjeva shikime te liga. As qe mund t'ia lejonin vetes te kompromentonin harene e tyre me zemerimin ndaj njerezve si une. Madje, nje prani e tille "renegatesh" si puna ime, mund t'u jete dukur si nje gjetje e shkelqyer e doktorit, me iniciativen e te cilit ishte organizuar gjithe ky kermesse. Dhe doktori, si gjithmone ishte ne qender te ngjarjes. Deklaroi para 48 oresh se dhjete ditet e ardhshme do te ishin ore te pagjumesise, dhe ne fakt po e mban fjalen. Ka dy dite qe zeri i tij gjemon neper aktivitete partiake. Ka dy dite qe ka zene te permende rebelimin e madh komunist te vitit 1997. Ka dy dite qe jeton me ethet e kryetarit te Partise Demokratike. Ka harruar qe eshte Kryeminister. Mbreme, i priste te ftuarit tek dera, u jepte doren, shkembente ndonje fjale shpejt e shpejt. Ishte me adrenaline te ndezur. Ngjante si nje tollumbace e lumtur, gati per te plasur gjithe zhurme prej dehjes se brendshme. Dhe ne nje fare menyre plasi. Mbajti fjalimin e tij. Ishte si te gjithe fjalimet e mbajtura prej tij gjate pesembedhjeteviteve te fundit, i mbushur me fraza te forta ku shquheshin percaktoret e shkalles siperore. Foli per themelimin e PD-se si per nje ngjarje qe ndau epokat, si momentin qe i nxorri shqiptaret ne drite, ne liri, ne demokraci. Te gjitha i artikuloi me zerin kumbues, aq sa te dukej se ato qe leshonte nuk ishin fjale, por britma. Sa here qe e degjoj ne rrethana te tilla pyes veten: Pse cirret ky njeri? E pastaj, si nuk arrin ky njeri te ledhatoje ca me shume fantazine e tij, e cila sidoqofte eshte nje fantazi njerezore? Si nuk u merzit ky njeri duke thene gjera kaq banale? Por ai nuk merzitet. Nuk merziten as njerezit qe e rrethojne. Perkundrazi, e degjojne me kujdesin e vemendjen e atyre qe s'duan te humbasin asnje germe, asnje fjale, asnje fraze te tij. Kurre s'kam per te kuptuar raportin e militanteve me udheheqesin e tyre. Aq me pak raportin e anetareve te PD-se me Berishen, i cili, perpara se t'i udheheqe e t'i drejtoje, i shtyp e i sundon. I sundon pa meshire. E di qe cdo udheheqje eshte ne nje fare mase edhe sundim e shtypje, por udheheqja e Berishes eshte vetem sundim e shtypje. Eshte nje sundim i embel, aspak besdises per subjektet e nenshtruar. Nuk mund te bejne pa ate sundim. Pa Berishen, te gjithe ata nuk jane gje tjeter, vecse nje grigje e hutuar dhe toruahumbur. Berisha eshte me influent se sa nje mesia ne shpirtin e tyre. Sikur t'u thote nje dite se "Muhameti eshte nje profet i rreme apo se Jezu Krishti ka qene nje predikator mashtrues", te gjithe myslimanet apo katoliket e Partise Demokratike do ta duartrokasin po njesoj. Une nuk e di se c'ndodhte dhjetra shekuj me pare rrotull ketyre te derguarve te Zotit, ndersa keta ishin mes gjindjes, por me siguri nuk ka ndodhur ndonje gje me e ndryshme nga kjo qe ndodh me Berishen. Ky i fundit bente mbreme rravgimin e tij rutinor neper hall-in e pallatit te Kongreseve, dhe rruga i hapej si me magji, krijohej nje si korridor, dhjetra duar i zgjateshin per ta takuar, dhjetra pale sysh binin mbi te, duke mbartur nje shikim te majmur prej adhurimit e shpreses. Askush nuk e shihte bash ashtu si eshte ne te vertete, dmth si nje kodosh qe i eshte qepur pushtetit, mú si bisha e uritur nje gjahu te pambrojtur. Te gjithe e shihnin si shpetimtarin e vetem te tyre. Cfare keqkuptimi kolosal! Te vjen ta percmosh homo sapiens-in kur e sheh te katandisur ne kete fare feje, kur e sheh te ngaterroje me mesian nje njeri te semure per pakez pushtet. * * * * * Ishte nje feste e shpifur ajo e mbremshmja. Nuk ka lidhje kjo qe them thjesht me sa numurova me siper. Ishte nje feste e shpifur, pasi nje pervjetor te zakonshem te lindjes se partie e interpretonin si te ishte nje feste e shenjte. Ne asnje vend te botes demokratike nuk festohen me kaq buje pervjetore te tille. Nje salltanet i tille ne nje rast te tille eshte ne rastin me te mire nje sjellje prej triumfalistesh delirante. Demokratet kane pesembedhjete vjet qe e festojne pervjetoret e lindjes se partise se tyre me te njejtin entusiazem dehes. Duket sikur duan te infektojne gjithe Shqiperine me kete entusiazem, dhe ndoshta u vjen te pelcasin qe ndihen te pafuqishem per ta bere kete gje. Nuk duan t'ia dine qe nuk eshte asgje me shume, se sa nje feste e mjere partie. Duan ta bejne feste kombetare. Keshtu kane bere vetem Enver Hoxha, Stalini, Hitleri, Musolini, Mao Ce Duni, Franko, Salazari, etj, etj. Vetem keta e kane festuar ardhjen e tyre ne pushtet apo shfaqjen e tyre ne arenen politike me pompozitetin qe meriton nje feste kombetare apo nje feste fetare. Une ndihesha keq edhe per nje arsye tjeter. Ne menyre krejt te pavullnetshme, ne koken time behej nje ballafaqim i pavullnetshem midis organizimit te festave tona kombetare dhe festave te Partise Demokratike. Isha ne Pallatin e Brigadave me daten 28 nentor dhe gjithe organizimi atje binte era rregull e perunjesi. Ndersa mbreme, Pallati i Kongreseve kuterbonte prej mospermbajtjes. Qindra kamera televizive. Syte te verboheshin prej blitz-eve te aparateve fotografike. Qindra makina e police kishin pushtuar gjithe hapesiren midis Presidences e Pallatit te Kongreseve. Gardhe nje pas nje rojesh te veshur me kostum civil, te cilet perbenin filtrin policor te te ftuarve. Brenda nuk kish ku te hidhje kokrren e molles. Ne sfond kish muzike klasike, e cila gati mbytej nga gumezhima e hareja e mbi nje mije te ftuarve. Shqiperia eshte e gjitha ne duart e tyre. Rrofte sa malet Partia Demokratike e Shqiperise!

Adem Jashari Pregatitur nga Flori Bruqi

Poezi nga Lirim Radigoshilirim@usa.net
http://members.xoom.com/gjakova/lirim/

Poezi per Adem Jashari

Gjëmon toka e dridhet mali
Po lufton Adem Jashari
Thërret Ademi,Hamz o vlla
N’istikamë pritat mej za.
Mos ki dert Adem o vlla
Se shka të gjallë nukë kemi me la
Thërret Shabani bijët e vet
Bini djem se më ranë shkijët
Mos ki dert baba Shaban
Se ike djemt në istikam
Çka ka toka që po dridhet
Adem Jashari i gjallë nuk lidhet
Ka dal shkjau i biri shkines
Nuk është kjo toka e Cetines
Se ktu i thojn Drenica nan
Nuk e lëshojm pa vdekë të tanë.

Nga Flori Bruqi

KUSH ËSHTË ADEM JASHARI
Marre nga adresa: http://angelfire.com/ny4/keshtenja/new/history.html

Adem Jashari lindi në Prekaz të Drenicës, më 28 nëntor 1955
Këtë vit, Shaban Jasharit, krahas Festës së Flamurit, që e festonte për çdo mot, ju shtua edhe një festë tjetër - Ditëlindja e djalit të cilin e pagëzoi: Adem. Dhe ishte e natyrshme që mbi djepin e t´posalindurit në këtë ditë, Djepi të mbulohej me flamurin e Skënderbeut.Kështu ndodhi atë ditë në familjen Jashari, në Prekazin e Ahmet Delisë. Familjes se xha Shabanit iu shtua edhe një pushkë, në Drenicë jehuan krismat e pushkëve për flamur dhe ushtarin e posalindur të lirisë. Xha Shabanit ju duk se jehona e pushkëve që u zbrazën për lindjen e Adem Jasharit po shpërndahej valë - valë nëpër Drenicë e Kosovë si jehona "Oooo o o prite, prite Azem Galicën o heeejjj", e atij sikur ju duk se po ndëgjonte jehonën: "Prite, prite Adem Jasharin o heeejjj". S´do të ishte çudi që atë ditë, xha Shabani t´i kishte ndëgjuar të dy jehonat, se atë ditë e kaluara po e përcaktonte të ardhmen, ishin bërë një. Atë ditë, Flamuri - Lindja - krisma - jehona ishin determinim i një lavdije të madhe. Adem Jashari erdhi në këtë botë me të vetmin ndryshim nga gjithë moshatarët e tij se ky u lind në ditën e fitorevë më të lavdishme të popullit shqiptar, në Ditën e 28 Nëntorit. Kështu nisi jeta në vazhdimësi në Prekazin e lavdive të përsëritshme. Në festë me krisma e këngë edhe vdekjen e bëjnë me krisma e këngë. Xha Shabani ishte i kujdesshëm me të gjithë fëmijtë, por ndaj Ademit tregonte një kujdes të veçantë, ndoshta pse i kujtohej dita e lindjes, i kujtoheshin krismat e pushkës dhe jehonat e përsëritura të atyre krismave në 28 Nëntorin e vitit 1955. Xha Shabani pas Luftës së Dytë Botërore, për një kohë pati ushtruar profesionin e mësuesit, por për shkak të veprimtarisë atdhetare ai do të largohet nga procesi mësimor dhe do merrej me bujqësi. Ai pa ndonjë ngurri vendosi të merrej me punimin e tokës dhe edukimin e fëmijëve në frymën e atdhetarizmes. Kështu po rritej Ademi së bashku me vëllezërit më të mëdhenj, Rifatin dhe Hamzën. Ademi kishte një interesim të veçantë për armët, për të bëmat e prekaziotëve gjatë historisë e sidomos i interesonte akti tepër burrëror i Ahmet Delisë dhe ndihma që ai i pati dhënë fqiut, që ishte sulmuar nga bandat serbe. Sopata e Ahmet Delisë, ajo që bandës çetnike i ndau kokat në dysh, ishtë bërë legjendë, legjendë e historisë në mbrojtje të nderit dhe dinjitetit kombëtar. Adem Jashari kishte një interesim të veçantë për Emin Latin, prekaziotin bashkëluftëtar të Azem e Shotë Galicës, të atij brezi trimash, që në gjithë shqiptarinë njiheshin për të burrëri e trimëri. Ndonëse ky brez i trimave me nam të lirisë, Kosovës nuk i sollen çlirimin e bashkimin kombëtar, por brezave ju lan amanet: pushkët trimërore të lirisë. Ky amanet përcillej nga brezi në brez, nga luftëtari ke luftëtari me porosi, që të përcillej si stafetë deri në fitoren mbi armikun e kombit. Prekazi në mënyrën më besnike e përcolli amanetin e luftëtarëve të lirisë, jo vetëm duke e mbajtur syrin në shënjestër, por duke përcjell jehonën e pushkëve të lirisë nga Prekazi në Drenicë e në Kosovë, jehonë që i mbulonte të gjitha tokat e pushtuara të Shqipërisë. A nuk e tregoi këtë edhe Kulla e Shasivar Alisë, në dimrin e ftohtë të vitit 1945? A nuk u përsërit kjo nga pasardhësi i Emin Latit me 13 maj 1981, kur Tahir Meha mbuloi me turp njësinë speciale të policisë beogradase, duke i shkaktuar humbje të mëdha edhe në njerëz edhe në teknikë luftarake agresorit, që kishte aktivizuar për shuarjen e celulave kryengritëse.Të gjitha këto dhe shumë të tjera që s'u përmendën, lanë gjurmë të thella në edukimin atdhetar të Adem e Hamëz Jasharit dhe çetës së tij trime. Adem dhe Hamez Jashari do të betohen para varrit të Tahir Mehës, se do të vazhdojnë luftën për çlirim deri në fitore. Dhe, ecen guximshëm rrugës së luftëtarëve kombëtarë, duke ngritur si në aspektin organizativ, njashtu edhe duke rritur numerikisht, numrin në rradhët luftëtarëve të lirisë e të pavarësisë, duke ngritur efikasitetin e luftës çlirimtare, me çka ndryshuan rrjedhat e historisë dhe hapen një epokë të re - Epokën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Demonstratat e vitit 1981, ngjarjet e Pranverës së madhe studentore të vitit 1981, të cilat u shëndrruan në Lëvizje të madhe popullore, që me vite mbajten të ndezur flakadanin e lirisë e të çlirimit të kombit, patën ndikim të fortë patriotik në brezin që formuan, organizuan dhe udhëhoqen politikisht dhe ushtarakisht Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Adem Jashari dhe çeta e tij ka qenë dhe ka mbetur bërthama themeltare e UÇK-së. Në histori mundet edhe të ndodhin ngjarje të rastsishme, por Adem Jashari, çeta dhe familja e tij nuk janë rastësi e historisë, ata me ndërgjegje e vendosmëri u përgatitën për kthesën vendimtare të historisë sonë më të re. Adem Jashari nuk shkoi rastësisht në Shqipëri për të përsosur artin e luftës, të cilin e përvetësonte me shpejtësi të rrufeshme, dallohej nga i gjithë brezi i tij. Në përgatitjet ushtarake tregoi aftësi dhe cilësi të larta në përvetësimin e artit të përdorimit të armeve të ndryshme për luftën çlirimtare. Adem Jashari, ndryshimet që po bëheshin në vitet 90, i shihte me optimizëm, prandaj me vendosmëri e sinçeritet të lartë nisi angazhimin e tij në sferën ushtarake, për organizimin e luftës çlirimtare. Adem Jashari dhe çeta e tij nuk ishin nisur në rrugën e luftës për liri, për hirë të këtij apo atij lideri, pse ky apo ai i paskan sytë e zinj. Ata ishin nisur për çlirimin e Kosovës pa bërë llogari meskine, karieriste apo grabitëse. Ata e donin Kosovën e lirë e të pavarur. Ata ishin të liruar nga ideologjizmat, veç shqiptarizmës. Adem Jashari dhe çeta e tij ndryshimet politike që ndodhen në vitet 90 i priti me optimizëm, besoj shumë, por nuk do të kalojë shumë kohë dhe do të zhgënjehen se kasta e "re" e politikajve po bëhej pengesë e rrjedhave të reja të historisë, po ngulfaste shpirtin luftarak të shqiptarëve liridashës. Kur në fund të vitit 1991, në Kosovë po bëheshin arrestime të të gjithë atyre që ishin përgatitur në Shqipëri, Adem Jashari do të njoftojë çetën e tij dhe të kërkojë nga ata, që të ishin vigjilent se çdo natë armiku mund t´iu trokaste në porta. Ai do t´iu thotë shokëve: "Armët nuk i kemi marrë që t´ia dorëzojmë armikut, por që ta luftojmë deri në fishekun e fundit". Më fjalën e komandantit u pajtuan të gjithë. Dhe, nuk vonoi dita kur armiku do të trokas në portën e Jasharëve. Ishte mëngjesi i hershëm i 30 dhjetorit 1991, ku armiku me një makineri të tërë policore kishte rrethuar Jasharajt dhe kërkuan dorëzimin e Adem Jasharit dhe Jasharëve tjerë. Adem Jashari me vëllezër e shokë apelit të armikut për dorëzim ju përgjigjen me breshëri armësh nga shumë drejtime. Ishte e çartë, çeta e Prekazit kishte vendosur epokën e luftës çlirimtare, ata mes jetës se burgut e të poshtërimit kishin zgjedhur jetën e lavdisë e të lirisë, me të gjitha pasojat që mund t´i kishte. Vetëm të guximshmit nëpër kohë të ndryshme i kanë ndërruar rrjedhat e historisë, kështu ndodhi edhe me Adem Jasharin dhe çetën e tij. Kështu nisin aksionet luftarake mbi policinë e armikut, fillimisht në Drenicë, e për t'u përhapur më vonë ne Llap e Dukagjin, në Drini e kudo në Kosovë.UÇK po bëhëj shpresë për popullin dhe tmerr për armikun, armikut po i rrëshqiste dheu nën këmbë, pasigurinë e shihte të çdo kaçube. Adem Jashari ishte kudo. Ai po bëhej legjendë. Ai ishte kudo ku sulmohej armiku, ai ishte në çdo cep të Kosovës. Vetëm frikacaket nuk mund t´i besonin trimërive e të bëmave të Adem Jasharit, ata nuk dëshironin ndeshjen me armikun dhe sa herë që çeta e tij sulmonte e vriste policinë kriminale të armikut do të thonin: "Këta janë dorë e zgjatur e armikut, janë të Sheshelit apo të Arkanit etj.", - dhe kjo nuk ishte diçka e re, dikush duhej të mbulonte kolaborimin me Beogradin, por paraprakisht duhej akuzohej tjetri. Adem Jashari kishte shumë mundësi, ai kishte zgjedhur me ndërgjegje mundësinë e luftës së armatosur për liri e pavarësi, anipse ai i dinte mundësitë e veprimit luftarak të UÇK-së. Pas luftës se 26 nëntorit 1997, në Llaushë të Re, ku mori pjesë Ademi me çetën e tij, nga e cila armiku u tërhoq me bisht nën këmbë, armiku do të bëjë plane për zhdukjen e Adem Jasharit. Kjo do të ndodhë me 22 janar 1997. Një bandë kriminele kishte sulmuar familjen Jashari, me qëllim që të zhdukej kjo çerdhe e rrezikshme e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Por, falë gjakftohësisë e guximit të familjes dhe ndihmes që erdhi nga çeta, armiku u tërhoq pa arritur qëllimin. Ato ditë e tërë Kosova sikur ishte në Lagjen e Jasharëve. Nuk ishte e vështirë ta kuptoje mesazhin që kishte lënë armiku. Armiku ishte tërhequr i bindur se nuk kishte gjetur mënyren e eliminimit të Adem Jasharit dhe familjes Jashari. Armiku dëshironte qoftë edhe largimin e Jasharajve nga trojet e tyre, por Jasharajt nuk i lëshonin trojet stërgjyshore. Ata as të vdekur nuk donin të shkuleshin nga vendi i tyre, për çka kishin nisur luftën. Adem Jashari dhe gjithë Jasharajt nuk e donin ikjen e poshtërimin, ata e dëshironin qëndresën, e donin lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Armiku pas disfatës së 22 janarit kishte filluar përgatitjet për një sulm të përmasave të mëdha policore dhe ushtarake, dhe ky sulm do të fillojë në mëngjesit e hershëm të 5 prillit 1998, pak ditë pasi policia armike kishte pasur një disfatë të Lisat Binak, në Likoshan. Këtë herë forca të mëdha ushtarake dhe policore e kishin rrethuar Prekazin, me orientim kryesor Lagjen e Jasharëve. Lufta për eliminimin e Jasharëve ishte e rreptë. Armiku Prekazin e kishte vendosur në rreth të hekurtë dhe sulmonte nga shumë anë. UÇK-ja aso kohe i kishte mundësitë e kufizuara të sulmit e të depërtimit. Adem Jashari dhe çeta e tij sulmit armik ju përgjigjen me sulm. Lufta që zhvilloi Adem Jashari me shokë që e madhe. Sulmi i armikut vinte nga larg. Pas një rezistence të gjatë dhe herioke, armiku arriti të djegë e shkatërrojë Lagjen e Jasharëve, por jo kurrë vendosmërinë për të vazhduar luftën për liri e pavarësi. Adem Jashari deri në vdekje luftoi e këndoi, jo vdekja e Adem Jasharit nuk është vdekje është përjetësi. Lufta për Prekazin që e ashpër. Qëndresa ishte e madhe.Ushtria Çlirimtare e Kosovës humbi prijetarin e saj. Kosova fitoi komandantin legjendar. Me aktin e rënies se Jasharëve, Kosova mundi frikën dhe për lirinë e pavarësinë u hapen shtigje të reja. Adem Jashari - legjendë, solli kualitet të ri në filozofinë dhe mendësinë e shqiptarëve për jetën, atdheun, lirinë për nderin dhe dinjitetin e kombit. Rënia heroike e Adem Jasharit i dha shtytjen më të fuqishme mobilizimit, strukturimit dhe profesionalizimit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Ushtria Çlirimtare e Kosovës fitoi hapësira të reja veprimi. Flori Bruqi(http://flori-press.blogspot.com)

Edi Rama simboli i shpresës se ndryshimeve te mëdha

Edi Rama simboli i shpresës se ndryshimeve te mëdha

Edi Rama si gjithë studentet shqiptare e viteve 1990 me dëshirën e madhe te ndryshimit te sistemit totalitare te Enver Hoxhës e për tu zëvendësuar me atë te demokracive te vendeve perëndimore doli hapur ne protesta për ta shembur regjimin e vjetër diktatorial pa pasur frik se munde ti kushtonte edhe me jetën e tij ne moshe fare te re. Edi Rama se bashku me moshataret e tij organizuan dhe detajuan platformën e protestave për t’ju kunderven regjimit te urryeshëm komuniste te Ramiz Alise dhe ne te njëjtën kohe udhëhoqën ato deri ne shembjen e kufomës 45 vjeçare qe i mori shpirtin këtij populli nga politika shtypëse e përçarëse e Enver Hoxhës. Si te gjithë ne qe ëndërronim te bënim një jete te përafërte me atë te vendeve te zhvilluara demokratike perëndimore edhe Edi Rama pas viteve 1990 ju drejtua perëndimit për te bere realitet ato qe vendi ynë na kishte mohuar me kushtetutë pra lirinë e te drejtave te njeriut qe ne vendet perëndimorë ka shekuj qe i jetojnë dhe i gëzojnë. Pas rreth 7 vitesh qëndrimi dhe integrimi ne perëndim ai i ftuar nga kryeministri Socialiste për te kontribuar me aftësit e tij intelektuale dhe bashkëkohore ne qeverisjen e vendit i cili pranoje te drejtonte ministrinë e kulturës. Ardhja e tij ne këtë poste u pa nga njerëzit si qeverisje nga njerëz intelektual dhe pa parti qe dine te drejtojnë ne baze te aftësive te tyre intelektuale dhe profesionale dhe jo nga bindjet e tyre politike e militante. Nuk ishte për atë kohe shume i njohur si njeri publik dhe politik përveç sportdashësve te basketbollit ku ai ka marre pjese si dhe brezi i tij studentor i viteve 1990 ne institutin e larte te arteve. Me ardhjen e tij ne krye te ministrisë se kulturës u pa një bume i vërtetë ndryshimesh rrënjësore e cilësore ne këtë ministri qe nuk ishin pare ndonjëherë deri ne atë kohe para vitit 1998 për nga mënyra e drejtimit dhe te funksionimit qe nuk përputheshin me metodat e vjetra qeverisëse te pas 90 por te cilat afronin shume me ato perëndimore. Rendësin e këtyre ndryshime e vlerësonin dhe e shikonin me shume rinia qe e njihnin dhe e dinin mire se kush ishte ritmi i te ecuri me kohen drejt Evropës. Edi Rama me punën e tij te madhe ndryshimesh ne ministrinë e kulturës paraqiti një forme te re drejtimi dhe ndryshimi ku pjesa me e madhe e te rinjve e përkrahen dhe shikonin tek ai vërtetë imazhin e te ardhmes se vendit tone. Kanidimi i tij për kryetare bashkie e bere kjo nga ana e partisë socialiste u pa si kandidate potencial dhe shume i goditur nga ana e qytetare te metropolit tone Tiranës. Për këtë arsye Edi Rama fitoj bindshëm ndaj kundërshtarit te tij demokrate ne atë kohe zotit Besnik Mustafaj. Puna e tij sistematike e produktive dhe me orientim perëndimore filloje dale ngadalë ti jepte efektet e saj ne ndryshimet e mëdha qe viheshin re ne Tirane. Me këtë figure pra te Edi Rames Partia Socialiste filloj ta përdorte argument pozitiv për sukseset e veta qeverisëse duke bere ne te njëjtën kohe te thith sa me shume elektorate për ti dhënë votën ne zgjedhjet e radhës legjislative te vitit 2001 duke fituar për një mandate te dyte qeverisës edhe pse Edi Rama nuk ishte anëtarë i partisë socialiste. Ndryshimet ne kryeqytet u bene te prekshme dhe gjithmonë me te mëdha dhe vete Edi Rama fitoj një simpati dhe reputacion te madhe jo vetëm nga Tiranasit por nga gjithë qytetaret e Shqipërisë si njeri punëtorë dhe i ndershëm ne drejtimin e Bashkisë me te madhe te vendit ku mandatin e tij drejtues e ka vene ne shërbim te komunitetit te vet. Edhe ne mandatin e dyte te zgjedhjeve vendore fal punës se tij ne metropolin shqiptare fitoj bindshëm ndaj kandidatit tjetër kundërshtare te partisë demokratike te zotit Spartak Ngjela edhe pse ndaj tij opozita e atëhershme sot pozita kishte ngritur një komision parlamentare hetimi për abuzime ne detyre me fondet dhe taksat publike dhe quhej komisioni Olldashi. Mirëpo edhe ky komision i ngritur enkas për Kryetarin e Bashkisë nuk mundi dot te ulte reputacionin e tij, ta pengonte vrullin dhe ndryshimet ne Tirane pasi dihet qe kishte një mbrapavije te pastër politike e ardhur kjo nga xhelozia e drejtimit me sukses nga një kryetare bashkie i kandiduar nga pala kundërshtare. Duke pare qe Edi Rama ishte i përkushtuar për ndryshime rrënjësore ne bashkinë e Tiranës dhe perspektiva e tij ngjallte shpresa te mëdha tek partia socialiste ai u be anëtarë i partisë socialiste dhe me pas anëtare i KPD te partisë socialiste gjë e cila shikohej me xhelozi nga vet kryetari i asaj kohe zoti Fatos Nano.
Lufta e brendshme e pa moral qe zhvillohej brenda partisë socialiste ne kohen qe ajo drejtonte qeverinë e dëmtuan jo pak vendin ne reformat e nisura dhe ne plotësimin e kushteve për asocimin dhe integrimin ne bashkimin evropian por e bene ne te njëjtën kohe me te dobët këtë force politike edhe ne sytë e qytetarëve shqipater qe i kishin dhënë votën për te qeverisur. Edi Rama ne këtë kohe tentoje te fitonte kreun e kësaj partie me qellim qe te mos lejonte ndarjen e kësaj force si dhe te zgjaste qeverisjen për mandatin e ardhshme edhe pse vete ai kishte paralajmëruar për një humbje ne zgjedhjet e ardhshme,por forcat regresive qe mbështesnin Nanon ishin ne mazhorance per te dhënë votën kështu qe Edi Rama ishte i destinuar te humbiste ashtu siç ndodhi dhe pritej ne te vërtetë. Humbja dhe kalimi ne opozite e partisë socialiste dhe qe u shoqërua me dorëheqjen e paralajmëruar te kryetarit te saj ne rast humbje, solli një shans te ri për këtë parti për te zgjedhur njeriun e duhur dhe plot energji për te drejtuar me metoda te reja demokratike e bashkëkohore Partine socialiste te zotit Edi Rama.
Zgjedhja e tij është detyre e vështirë për te por është ne te njëjtën kohe një shans për vendin tone se opozita e sotme drejtohet nga je progresiste qe di te beje politik dhe opozite brenda institucioneve legjitime dhe jo opozite ne rruge, është një shans për vendin tone se di te ndërtojë dhe jo te shkatërroj si dhe di te bashkoje dhe jo te largoje njerëz prej vetes se tij.
Çdo lufte apo sulme qe behet ne adresë te një anti komunisti te protestave te 1990 te një demokrati me ide dhe vizion perëndimore pra te Edi Rames është e dështuar pavarësisht se ne çfarë emri e bëjnë këtë lufte qofte për korrupsion apo për xhelozi qofte edhe për pa aftësinë e tyre se ora u ka ngelur ne kohen e censurës dhe ideologjisë se vjetër qeverisëse.

Engjëll Shehu
http://engjellshehu.blogspot.com/
http://gjuhashqipe.blogspot.com/
http://geocities.com/albsit
http://tanmarket.com/php/

Hipokrizia

Hipokrizia


U bene shume
qe llomotitin
Burrë te mire
quajnë hipokritin

Ca e mburrin
mbrapa i shkojnë
Te tjerë qeshin
nuk dëgjojnë

Hipokriti çuditet
me ca idiot
Qe pranë i rrinë
se kuptojnë dot

Pse janë kaq naiv
dhe gënjehen lehte
Flet kapardisur
hipokriti shume i qete

Vërtetë ata duan
ti mburresh pak
Po pse s’kuptojnë
qe hilja ka takt

Ndaj unë tallem
përherë me ta
Kaloj pak kohen
dhe afër i mba

Kur ta marrin vesh
si është e vërteta
Dhe vet do çuditen
naivet qe unë gjeta

Engjëll Shehu
07/12/2005

Marrëveshja e fshehte e Berishës me Ilir Metën

Marrëveshja e fshehte e Berishës me Ilir Metën

Politika gjithmonë ka njohur skena dhe prapaskena te thëna dhe te pa thëna ulje dhe ngritje acarime dhe qetësi marrëveshje dhe sherr marrëveshje te hapur dhe marrëveshje te fshehta. Për këtë te fundit gjithmonë e kane hedhur ne tavoline sa here qe numrat e kartonëve janë te pamjaftueshme, sa here qe situata acarohet brenda llojit te grupimeve me interesa te dyshimta dhe pushteti fillon te lëkundet për ta humbur atë me kartonë. Po te sjellim ndërmende lojërat e pamoralta te kartonëve qe kurdiste ish-kryeministri Nano ne kohen qe drejtonte qeverinë ne vitet1997-2004 kur kartonët nuk i mjaftonin qe te bënte zëvendësimin e ndonjë ministri apo te ndonjë ligji te rëndësishme qe kërkonte me shume se 71 vota. Ai menjëherë hidhej ne krahun kundërshtarë atë te opozitës se atëhershme sot pozite ku me premtime postesh ne administrate te fare e fiseve apo me dollarë dhe euro i blinte ata për te marre kartonët jeshil për te realizuar qëllimet e tij dhe te mos rrezikohej për zgjedhje te parakohshme. Duke krijuar oponence te forte interesash e pazaresh brenda mazhorances se atëhershme numrat e kartonëve kishin te pamjaftueshëm bile shumica e tyre ishte kundër, gjë e cila e rrezikonte per rrëzim nga qeveria ne votë besimet qe kërkonte here pas here opozita . Dinakëria ku ne thelb i mungonte morali ish-kryeministrit Nanon, ishte se shfrytëzonte mjafte mire përçarjen e opozitës se atëhershme midis Pollos dhe Berishës si dhe te disa deputetëve te Partisë Republikane e te Ballit e Legalitetit, e bënin Nanon te pathyeshëm ne vote besimet ne parlamentin Shqiptare pavarësisht se ne grupin e tij kishte probleme dhe një pjesë te drejtuar nga Ilir Meta e kishte kundre ne kartonë. E njëjta strategji po na shfaqet edhe tani me opoziten e sotme ku me sa shohem ne nuk i ka numurat e nevojshem per ligje te rendesishme qe kerkojne 2/3 e votave. Po te bëjmë një analiz te vogël nëmurave te kartonëve brenda mazhorances shikojmë se nuk janë te mjaftueshëm për ligje te rëndësishme apo për zgjedhjen e Presidentit vitin e ardhshëm për te mos thëne me kryesoren qe largqofte te marre ndonje inisiativ opozita e sotme për vote besim te qeverise dhe te Kryeministrit.I pari qe ka dale ne oponencë te hapur është Spartak Ngjela por pas tij ka edhe te tjere qe rrije ne hije per te dal hapur ne një moment kur ta shohen ata te arsyeshëm. Këtë e pame edhe ne votimin e para pak ditësh ku mori 66 vota ne një votim ne parlament qe kishte te bënte po me KLD. Duke u ndjerë ngushte opozita ne këtë votim nuk vonoj shume ne marrëveshjen me Ilir Metën dhe deputetet qe varen nga ai për një marrëveshje qe me sa duket po del nga dita ne dite ne sipërfaqe për tu marre veshe nga te gjithë. Kjo marrëveshje e fshehte dhe me shpërblim te madhe për postin e Presidentit vitin e ardhshëm Ilir Metes favorizon shume mazhorancen për te qeverisur e qete dhe pa probleme gjate mandatit 4 vjeçare dhe ne te njëjtën kohe i jep hapësire te mjaftueshme kryetarit te Qeverise për te mos patur probleme me te pakënaqurit e tij brenda gjirit te mazhorances dhe ne te njëjtën kohe për te thënë ne sy te ndërkombëtareve qe jeta politike është normale ku me pjesëmarrjen e opozitës kuptohet këtu Ilir Meta aprovohen ligje te rëndësishme për reformat qe ka nisur qeveria. Ilir Meta po shfrytëzon mjafte mire nevojën qe ika mazhoranca dhe po e luan rolin ne këtë marrëveshje te fshehte per posti e Presidentit qëllimi i tij i vetëm ne synimet karrieriste qe e kane karakterizuar atë ne problematiken qe vete ai ka krijuar gjate viteve te tij ne politik. Ne raste se nuk do ti afrohej Ilir Metës kjo formule e fshehte për postin e Presidentit te vendit atëherë kjo mazhorance me pakenaqesite qe ka brenda vetes nuk do te munde te miratonte as një ligj dhe për me tepër ne zgjedhjen e Presidentit do te shkonte patjetër ne zgjedhje te parakohshme. Pra e njëjta skeme shfrytëzohet gjithmonë si ne mazhorancen e kaluar ajo ne përçarjen qe ka sot opozita dhe lufta brenda llojit ose e thënë me ndryshe si e dimë ne nga populli’’Për inat te sime vjerre do flejë me mullixhine’’por këtu plus mullixhiut është dhe karriera personale e Ilirit qe për pak pushtet shet edhe veten e vet e jo me idealet për te cilat flet sepse ideal ai nuk ka fare dhe se popullin dhe votuesin e shikon sa për te mbushur xhepat e tij. Pra ky është morali i politikes nga ku ne shpresojmë te ndryshojmë vendin. Po a munde qe ne me këtë moral dhe pazare mbi te cilën ngremë politiken ta shpëtojmë këtë vende?! Përgjigjen le ta japi vete populli qe i ka votuar këta politikane.

Engjëll Shehu
http://gjuhashqipe.blogspot.com/
http://engjellshehu.blogspot.com/
http://geocities.com/albsit

Telegram ngushellimi familjes Tahir Desku

Nga Gezim Ajgeraj



E nderuar familje, të nderuar miq të poetit të ndjerë Tahir Desku (Engjëllit të lirisë)

E nderuar Familje e poetit Desku, të nderuar miq, pranoni ngushëllimet tona, dhe të shumë miqëve të mi që njohën veprën poetike dhe punën e pa lodhshme si në luftë dhe pas sajë, të poetit të ndjerë Tahir Desku. Lajmi për vdekjen aksidentale, na ka tronditur shumë edhe neve këtu largë në mërgim, sepse vërtetë ju keni humbur kryefamiljarin tuajë, por këtë humbje e ndjejmë dhe ne e edhe Kosova. Sepse Ai ishte një mjeshtër i madhë i pendës, një shok dhe mik i mirë i besës dhe i fjalës. Kosova ka humbur një pendë, një luftëtarë të lirisë, sepse ai u vu në mbrojtje të sajë me pushkë e pendë, edhe atëherë kur ishte më së vështiri, atëherë kur atdheu i thirri në mbrojtje. Me zemër jemi pranë juve, edhe pse fizikisht gjendemi largë. Ndushëllimet tona më të sinqerta dhe një herë për ju Familje dhe të gjithë ata që e njohën dhe e deshën Tahir Deskun.

I qoftë i lehtë dheu i Kosovës, mikut tonë të pendës; Tahir Deskut.

Ngushëllime

Gëzim Ajgeraj, Zvicër, 4.12.2005

S'kam dot fjale

Iljaz PROKSHI

Ju po heshtni o miq
une besomeni s'ka cast as dite
qe s'mendoj per ju
e shikoj qiellin blu
dhe yjet naten
kur ben kthjellet
nje kenge ia marr me ta
E prape kthehem ne vete
duke menduar
se ku jane o Zot miqte e mi
Flori Gezimi Engjelli Hajdari
si i kalojne ditet
ata
E di se lexoni shume
e percillni shtypin e dites
ndersa une zihem me Hesin me Kafken
dhe Borhesin i coj te fala Kadarese
e dialogoj me Qosjen e madh
per cikerrime ketu ne Prishtine
Nuk e di a me degjoni
apo po flas me kot
o miq kam zene te hesht
edhe vete nje djall ma ze udhen
perdite e fluturon tej Fushes se Mellenjave
aty ku u zhvillua Beteja e Kosoves
e pati vrare Miloshi Sulltanin
tani zihen djajte e verdhe
se na paskeshe qene i tyre
ai bir Drenice
ishte e dine te gjithe te mite
Dhe tani prape ulem ne taverne
pi nje gote uski dhe mendoj
per nje titull te ri te librit
me poezi
mbase do te jete DJALLI I VERDHE
apo Engjelli vrau djallin
Mos u bezdisni per mua
edhe pse e ndiej veten te vetmuar
gezohem qe e kane liruar
Fatmirin ne Gjyqin e Hages
dhe do i lirojne edhe te tjeret
sepse ata qe luftuan me djaj
burgu nuk i mban dot brenda
Ja ta ngrisim nga nje gote
ne shenje dashurie o miq
dimri s'mund ta ndale dot
pavaresine e Kosoves
as dashurine e perjetshme
per te Oh ky qiell kjo toke
Arberore sa shume e duam
dhe s'di a dime ta duam njesoj
nese jo
mos harroni permbi krye
na rri shqiponja
kurre s'kam besuar
qe Ju dua kaq shume

Prishtine,05.12.2005

Kur fjalen e thote natyra

Shirat e shumte qe kane rene ne territorin e vendit tone jo vetëm qe kane rritur nivelin e hidrocentraleve qe mezi i kemi pritur por ne te njëjtën kohe kane bere dëme ne shume zona si ajo e Gjirokastrës dhe e Vlorës.

Nga Engjell Shehu

Demet materiale janë te konsiderueshme por dëme ne njerëz pothuajse se nuk ka pasur fare dhe kjo fal ndërhyrjes se shpejte me efikasitet te qeverise qendrore dhe asaj lokale ku e kane marre nene kontroll te menjëhershëm situatën duke e menaxhuar atë plotësisht. Interesimi i qeveritarëve e pushtetarëve, deputetëve dhe personave te ngarkuar për situata te tilla ka qene i menjëhershëm dhe praktik.Shikojmë qe shteti qeveria i shërben dhe është gjithmonë ne shërbim te atyre qe e kane zgjedhur për tu shërbyer. Gatishmëria e qeverise dhe ndihma qe ajo u dha banorëve te këtyre zonave te përmbytura ishte e shpejt dhe perfekte sepse mënjanojë shume rreziqe natyrore qe fal punës dhe ndërhyrjes se shpejte nuk pati dëme ne njerëz. Përmirësimi ne mënyrë te dukshme i situatës energjetike fal këtyre shirave te rrëmbyeshëm qe përmenda me larte ka rritur shpresat tek specialistet e Ministrisë se Energjetikes te cilët ndihen optimiste për te ardhmen e energjisë elektrike dhe tek njerëzit qe janë te interesuar drejtpërdrejtë ne furnizimin pa ndërprerje te energjisë elektrike. Duket se ndërprerjet e energjisë elektrike do te vijnë ne reduktim te plote për te mos pasur me orare por drita 24 ore. I ftohti i madhe qe ka përfshire mbare kontinentin si dhe vendin tone shpresojmë qe ta ndjejmë me pak dhe te kemi me shume drita. Pra situata energjetike është ne rruge te mbare dhe kjo fal kushteve atmosferike dhe ne te njëjtën kohe gatishmërisë e impenjimit te Ministrisë Energjetike qe ka ditur te menaxhoje me profesionalizëm situatën. Politika ne vende, besoj se duhet te hesht për këtë problem pra për atë te dritave, mbasi fjalën tani e ka natyra qe ndryshoje situatën ashtu si e dëshironin njerëzit me muaj për pak drita me shume dhe për pak sherr me pak.

http://tanmarket.com/php
http://gjuhashqipe.blogspot.com
http://engjellshehu.blogspot.com
http://geocities.com/albsit

Cerçiz Topulli (1880-1915)

Atdhetar e veprimtar i shquar i Rilindjes, udhëheqës i luftës së armatosur të çetave kundër sunduesve osmanë për çlirimin kombëtar të vendit. Hero i Popullit.
Lindi në Gjirokastër. Mjedisi familjar në të cilin u rrit e sidomos vëllai më i madh Bajo Topulli, ndikuan në formimin e tij si atdhetar i vendosur. Mori pjesë në veprimtarinë e Komitetit të Fshehtë «Për lirinë e Shqipërisë» në Gjirokastër.
Në prill të 1907 komandoi çetën e armatosur që vepronte në Shqipërinë e Jugut, e sidomos në krahinat e Gjirokastrës dhe të Korçës. Me vendim të Komitetit të Gjirokastrës, anëtarë të çetës së tij vranë në fillim të marsit 1908 në Gjirokastër komandantin turk të xhandarmërisë. Drejtoi Luftën e Mashkullorës më 18 mars 1908.
Në thirrjen "Nga malet e Shqipërisë" drejtuar bashkatdhetarëve të tij dhe botuar në janar 1907 në gazetën "Shpresa e Shqipërisë" Çerçiz Topulli pasi dënonte grabitjet e administratës osmane kërkonte që Shqipëria të shkëputej nga Perandoria Osmane dhe të bëhej e lirë dhe e pavarur. Ai shprehte bindjen se e vetmja rrugë për çlirimin e Shqipërisë ishte ajo e kryengritjes së përgjithshme të armatosur, dhe ftonte gjithë shqiptarët të ngriheshin me armë në dorë në luftën për lirinë e Shqipërisë.
Pas fitores së revolucionit xhonturk të 1908, Çerçiz Topulli punoi për formimin e klubeve shqiptare dhe për çeljen e shkollave shqipe në viset e ndryshme të vendit. Në shoqëritë dhe klubet patriotike mbrojti interesat e kombit dhe të vegjëlisë. Pas Shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë, më 28 nëntor 1912 u vu në shërbim të qeverisë së I. Qemalit dhe luftoi për mbrojtjen e tërësisë territoriale të atdheut. U vra më 15 korrik në Fushën e Shtoit (Shkodër) nga forcat e pushtuesve malazezë. Më 1937 eshtrat e Çerçiz Topulli u vendosën në Gjirokastër.